Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Radomiu działa od ponad 16 lat. Był pierwszą tego rodzaju placówką na Mazowszu. W tym roku zajął się 1470 sprawami.
Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Radomiu swoją działalność rozpoczął w styczniu 2001 r. i stał się wzorem dla innych Samorządów, które powoływały tego rodzaju placówki później często wykorzystując doświadczenia Radomskiego Ośrodka.
W ciągu minionych lat OIK zajmował się bardzo trudnymi i dramatycznymi sprawami związanymi z przemocą.
Osoby, które zgłoszą się do Ośrodka mogą liczyć na różnego rodzaju pomoc: z zakresu interwencji kryzysowej, psychologiczną, prawną, terapeutyczną, konsultacje i poradnictwo.
– W 2017 roku najwięcej spraw dotyczyło przemocy fizycznej i psychicznej w rodzinie. Dużo jest też spraw związanych z przemocą wobec dzieci oraz wobec osób starszych – mówi Włodzimierz Wolski, dyrektor Ośrodka Interwencji Kryzysowej.
Według dyrektora, sprawy związane z przemocą wobec osób starszych są dosyć trudne do rozwiązania. Często zdarza się, że przemoc stosują dzieci wobec rodziców, którzy przepisali im mieszkanie czy dom w zamian za dożywotnią pomoc.
-Wtedy dzieci tak „umilają” życie rodzicom, żeby ci przenieśli się do domów pomocy społecznej. To jest dla nich najgorsze, gdyż chcą spokojnie żyć w swoich domach. Starsze osoby natomiast nie chcą zgłaszać na policję czy zeznawać w przypadku stosowania wobec nich przemocy – tłumaczy Włodzimierz Wolski.
W mijającym roku OIK przeprowadził również programy, projekty dotyczące pomocy osobom znajdującym się w trudnych sytuacjach życiowych.
– Zajęcia odbyły się również w szkołach, gdzie szkoliliśmy nauczycieli i rodziców o tym jak słuchać swoje dziecko – mówi dyrektor OIK.
Dzisiaj OIK ma rozwinięty cały system pomocy w oparciu o procedury pomocy w sytuacjach kryzysowych. Działają infolinie 800 900 007, 192 88, hostel, działa również placówka Specjalistycznego Poradnictwa Rodzinnego wpisana do rejestru Wojewody Mazowieckiego. Realizowane są również programy pomocowe dla ofiar przemocy domowej.
Ośrodek Interwencji Kryzysowej czynny jest całą dobę.
W Ośrodku działa również hostel, w którym schronienie mogą znaleźć osoby, które musiały uciekać z domu przed oprawcą. Na tę chwilę przebywają w nim cztery kobiety i troje dzieci.
Marzeniem dyrektora jest, by wreszcie zdarzyło się, że hostel jest pusty.
