Izabela Trojanowska, piosenkarka, aktorka jest dziś gościem magazynu literackiego Zbliżenia. Rozmawiamy o muzyce, zainteresowaniach i książkach
Z Izabelą Trojanowską rozmawiałam po koncercie Budki Suflera i gości, jaki odbył się w Lublinie. Powodem do rozmowy z tą znaną i lubianą piosenkarką był n ie tylko koncert, ale przede wszystkim książka „Trojanowska” Leszka Gnoińskiego i Izabeli Trojanowskiej. Ta pozycja została wydana we wrześniu 2020 roku przez wydawnictwo Mando.
Zapraszam do wysłuchania rozmowy – Małgorzata Pawlak.
Kilka słów książce ode mnie:
Książka „Trojanowska” to wywiad-rzeka. Znajdziemy w niej mnóstwo zdjęć z czasów dzieciństwa, młodości i dorosłości. Oprócz wypowiedzi Izabeli Trojanowskiej, znajdziemy tam również kilkadziesiąt wypowiedzi przyjaciół artystki czy osób, z którymi współpracowała przez lata. To także skrupulatne kalendarium, dyskografia oraz ciekawy artykuł o fanach i skali popularności Izabeli Trojanowskiej. Czytając tę książkę miałam wrażenie, że na nowo odkrywam tę artystkę. O wielu faktach z jej życia nie wiedziałam. Ja kojarzyłam ją jako piosenkarkę. A okazało się, że na początku swojej kariery przede wszystkim była aktorką.
Z okładki książki „Trojanowska”:
Ikona polskiej sceny po raz pierwszy o swoim życiu!
Po miażdżącej recenzji w „Przekroju” szesnastoletnia zwyciężczyni opolskich Debiutów, prawie zakończyła estradową karierę. Wyrzucona z liceum odnalazła się w studium teatralnym, by już po kilku latach dotrzeć na sam szczyt – jako piosenkarka i jako aktorka. Wróciła do Opola w 1980 roku, aby spektakularnym wykonaniem „Wszystko, czego dziś chcę” (wraz z Budką Suflera) zapisać się na zawsze w historii polskiej piosenki.
Do dziś pozostaje niekwestionowanym symbolem seksu, choć nigdy nie zgodziła się wystąpić nago przed kamerą – nie zadziałał nawet urok Romana Wilhelmiego w Karierze Nikodema Dyzmy. Jeszcze w szarej PRL-owskiej rzeczywistości stała się ikoną mody i symbolem emancypacji. Po wyjeździe na Zachód, gdy Służba Bezpieczeństwa chętnie rozpowszechniała plotki, że gra tam w filmach pornograficznych, artystka z sukcesem obroniła swoje dobre imię. Po powrocie do kraju przypomniała o sobie milionom Polaków rolą Moniki Ross w serialu Klan.
Rozmowa Leszka Gnoińskiego z Izabelą Trojanowską to nie tylko intrygujący portret fascynującej kobiety, czułej matki i wspaniałej, oddanej fanom artystki, ale także barwna, pełna zakulisowych anegdot oraz towarzyskich skandali opowieść o polskiej piosence, teatrze, filmie, telewizji i modzie, nie tylko z czasów PRL. Książkę uzupełniają nigdy nie publikowane zdjęcia z prywatnego archiwum.
„Dzięki Izie poczuliśmy powiew kolorowego, zachodniego świata. Czegoś, co było w Polsce niedostępne.”
Marek Sierocki
„W Klanie obroniła się aktorsko. Rola polskiej Alexis, niemiłej i niebezpiecznej, była świetna. Ludzie uwielbiali jej nie lubić.”
Tomasz Raczek
„Iza przewartościowała sposób ubierania na scenę, a potem w życiu. Publiczność wiedziała, że to przeciw tej szarzyźnie, którą mieliśmy dookoła.”
Maria Szabłowska
„Moje pokolenie wtedy przerzucało się na politykę, dlatego na piękne dziewczyny mniej się oglądaliśmy, ale lubiliśmy ją, podkochiwaliśmy się w niej. To była wielka gwiazda.”
Lech Wałęsa
