Radomski poeta i dziennikarz Paweł Podlipniak gościł we wczorajszej Pełnej Literatce
To laureat ponad stu nagród i wyróżnień w ogólnopolskich konkursach poetyckich, autor czterech książek poetyckich.
Rozmawialiśmy o emocjach towarzyszących poecie, o tym jak powstają dobre wiersze i czy po kilkudziesięciu latach tworzenia wena przychodzi na zawołanie. Audycję urozmaiciła prezentacja najnowszych wierszy Podlipniaka.
Zapraszam do wysłuchania, MPS.
Markoty
ta wiosna oczy ma ze stali, tak szarobure,
nieustannie oprósza wszystko opiłkami,
nie nasze sny ze sobą wiąże marcową stułą,
pod powieką ma jeszcze gwiazdę, która świecić
będzie na chwałę cudzych dzieci, nam pozostanie
tylko odblask z kamiennej kuli zawieszonej
na grawitacji wiotkiej ramie, a przecież jeszcze są ramiona,
w które by wpadło się przykładnie, choćby na chwilę
po omacku dopóki wiatr i sierp, i światło,
a niżej oczy zaprószone wiosenną stalą,
twoje/moje, zanim przebije się zielona
fala z tej gwiazdy pod powieką w ostatni chłód,
gdzie jeszcze czekam.
