Nie ufam już nikomu – pewnie nie raz zdarzyło się Wam powiedzieć te słowa. Mi również. Ale tym razem te słowa to tytuł książki Klaudii Muniak
Powieść została wydana w lipcu tego roku przez Wydawnictwo Kobiece.
Na okładce czytamy:
Gdy codzienność jest przepełniona podejrzeniami, możesz zapomnieć o normalnym życiu…
Iga, świeżo upieczona mama, od lat cierpi na silne zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Po porodzie decyduje się na nowoczesną terapię. Chip wszczepiony w jej ramię, sterowany przez aplikację w telefonie jest dopiero po fazie testów. Mimo to Iga bez wahania podejmuje leczenie – jest współtwórczynią tej innowacyjnej metody i wie, że nic jej nie grozi.
Krótko po wznowieniu terapii zaczynają dziać się rzeczy, których kobieta nie rozumie: stale pogarszające się samopoczucie psychiczne, do którego dochodzą niepokojące przywidzenia i bardzo realistyczne halucynacje, a z biegiem czasu zaniki pamięci. Gdy na ciele synka Iga zauważa sińce, wie, że dzieje się coś złego.
Co jest prawdą, a co tylko wytworem jej wyobraźni? Kto jest odpowiedzialny za obrażenia dziecka? Ona sama, apodyktyczna matka, kochający mąż czy oddana przyjaciółka? W końcu Iga przestaje ufać komukolwiek i zaczyna wątpić w prawidłowe działanie opracowanej przez siebie terapii…
RECENZJA
„Nie ufam już nikomu” Klaudii Muniak to thriller medyczny. Książka pełna tajemnic, niewyjaśnionych okoliczności i wielu znaków zapytania. Czyta się ją z zapartym tchem, nie chce się jej odkładać, chce się jak najszybciej poznać losy Igi i jej rodziny. Autorka wymyśliła ciekawą historię, z dobrą narracją. Poruszane są w niej trudne tematy, ale są tak opisane, że ciężko się od niej oderwać. Czytając tę powieść zastanawiałam się do czego ludzie będą jeszcze zdolni. Młoda kobieta, świeżo upieczona matka, daje sobie wstrzyknąć czipa i za pomocą aplikacji w telefonie daje sterować swoim życiem, dawkowaniem leków. I to nie zwykłych leków a psychotropów. Nachodziła mnie myśl, że już wkrótce pewnie tak będzie się działo. A może już się dzieje, ale nie mówi się o tym głośno?
Czytając kolejne strony”Nie ufam już nikomu” poznajemy psychikę bohaterki, zwłaszcza z perspektywy matki. Mamy tu mnóstwo przeróżnych emocji, miłość, obawy, strach. Główną bohaterkę nękają halucynacje…To wszystko sprawia, że książka z każdą czytaną stroną coraz bardziej intryguje.
Całą historię poznajemy z perspektywy dwóch kobiet – Igi i jej przyjaciółki. Przyznam, że autorka nieźle mnie wkręciła, bo prawie do połowy książki myślałam, że wszystko opowiada Iga, raz mówiąc o teraźniejszości a raz o przeszłości. Dopiero później się zorientowałam, że o wydarzeniach z przeszłości mówi zupełnie inna kobieta.
Również finał powieści bardzo mnie zaskoczył. Nie spodziewałam się takiego rozwiązania sprawy.
Polecam Wam sięgnąć po powieść Klaudii Muniak „Nie ufam już nikomu”. Nie zawiedziecie się na tej książce. Dla mnie było to pierwsze spotkanie z twórczością tej pisarki i uważam je za udane.
Dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu za egzemplarz recenzencki tej książki.
Nagroda Literacka im. Witolda Gombrowicza
We wtorek, 22 września poznaliśmy laureatkę Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza 2020. Kapituła zdecydowała, że laureatką piątej edycji tego wyróżnienia za debiut prozatorski zostanie Barbara Sadurska.
Więcej o nagrodzie przeczytacie TUTAJ.
