Książka Zofii Romanowiczowej zatytułowana 'Szklana Kula” będzie tematem spotkania Radomskiego Klubu Czytelniczego

Wydarzenie odbędzie się w Bibliotece Głównej w czwartek (18 kwietnia) o 17:00. Joanna Gołąbek z Działu promocji książki i biblioteki, podaje szczegóły wydarzenia:

Moderatorką dyskusji będzie Profesor Uniwersytetu dr Anna Wspólna. Na wydarzenie zapraszamy wszystkich zainteresowany, którzy są już po lekturze książki i mają ochotę wziąć aktywny udział w rozmowie.

Warto dodać, że 'Szklana kula” to powieść inspirowana wątkami autobiograficznymi. Jest jedyną w dorobku autorki, której akcja umiejscowiona jest w jej rodzinnym mieście – Radomiu.

Zofia Romanowiczowa radomianka, urodzona 18 pażdziernika 2022. Zmarła w wieku 88 lat. Polska pisarka i tłumaczka.

Była córką legionisty i urzędnika Zygmunta Górskiego oraz Marianny ze Stolińskich. Uczennica gimnazjum i liceum im. Tytusa Chałubińskiego w Radomiu. Po wybuchu II Wojny Światowej nadal przebywała w Radomiu. Została łączniczką Związku Walki ZbrojnejPo aressztowaniu przez Gestappo i więzieniu w Kielcach i Pinczowie, , w 1942 r. została przewieziona do obozu koncentracyjnego w Ravensbruck, a następnie do Neu Rohlau pod Karlsbadem. Po wojnie przebywała we Włoszech, gdzie kontynuowała naukę w liceum założonym przez 2. Korpus Armii Polskiej. Publikowała w wydawanych tam periodykach polskich „Orzeł Biały”, „Ochotniczka”, „Kresowym szlakiem”. Służyła w Pomocniczej Służbie Wojskowej Kobiet. Była w tym czasie sekretarką Melchiora Wańkowicza. W numerze 36 „Orła Białego” z 1945 r. opublikowała nowelę „Tomuś” – podawaną przez nią za swój właściwy debiut pisarski.

Maturę zdała w 1946 r. Po otrzymaniu stypendium Polskiej Misji Katolickiej w Paryżu rozpoczęła studia na Sorbonie na kierunku filologia romańska. W 1948 r. poślubiła Kazimierza Romanowicza, księgarza i wydawcę, z którym w latach 1946–1993 współprowadziła skięgarnię i wydawnictwo „Libellia” oraz Galerię Lambert.

W latach powojennych współpracowała m.in. z zagranicznymi dziennikami. Sporadycznie publikowała także w polskich periodykach, do kraju jednak nigdy nie wróciła. Po wielu latach mieszkania wraz  z mężem w Paryżu, spędziła ostatniev lata życia w Domu Spokojnej Starości Polskiego Funduszu Humanitarnego w Lailly- en – Val. Została pochowana na cmentarzu w pobliżu swojego wiejskiego domu w Burgundii.