W nocy z soboty 30 marca na Wielkanocną Niedzielę będziemy spać o godzinę krócej
A to za sprawą zmiany czasu z zimowego na letni. Wskazówki zegarów należy przesunąć z 2:00 na 3:00. Wprawdzie większość telefonów i urządzeń zostanie przestawionych automatycznie, jednak zwolennicy tradycyjnych zegarów ze wskazówkami, będą musieli samodzielnie zadbać o własną punktualność.
Jak informuje Główny Urząd Miar, w Polsce, pierwszy raz zmiana czasu była wprowadzona w okresie międzywojennym. W latach 1946-1949 i 1957-1964 zmiana była czasowo wprowadzana i likwidowana aż do roku 1977. Od tamtej pory regulacje w sprawie zmian czasu obowiązują do dzisiaj.
Zmiana czasu wprowadzana jest na podstawie rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 marca 2022 r. w sprawie wprowadzenia i odwołania czasu letniego środkowoeuropejskiego w latach 2022-2026. Wspólną we wszystkich państwach członkowskich datę i czas rozpoczęcia oraz zakończenia okresu stosowania czasu letniego wprowadza Komunikat Komisji Europejskiej, aktualizowany co pięć lat. Według dokumentu, w tym roku promieniami słonecznymi o godzinę dłużej będziemy się cieszyć do 27 października.
Niedziela Wielkanocna, którą rozpoczyna Rezurekcja to dzień radości i ulgi. – Dawniej wierzono, że kiedy Bóg zmartwychwstaje to świat zostaje uwolniony od ingerencji sił demonicznych i może istnieć cały rok do kolejnej konfrontacji jasnych mocy i złych sił podziemnych – opisuje Marcin Stańczuk z Muzeum Wsi Radomskiej.
Niedzielę Wielkanocą rozpoczyna Rezurekcja. Towarzyszące jej pieśni to najstarsze ze wszystkich polskich religijnych utworów. Najstarszy zapis pieśni „Chrystus z martwych wstał jest” pochodzi z Graduału Płockiego, przepisanego w 1365 r. Przez Świętosława z Wilkowa. Od pięciuset lat śpiewana jest w Polsce pieśń „Przez Twe święte wskrzeszenie” na przemian z hymnem „Witaj Dniu Święty”. Również z XV w. Pochodzi pieśń Wesoły nam dziś Dzień nastał. Pieśni te śpiewane przez wiernych przy akompaniamencie orkiestr Ochotniczych Straży Pożarnych, biciu dzwonów i kanonadzie petard, głoszą światu radość wielkanocnego poranka.
– Niedziela Wielkanocna to dzień radości i odetchnięcia z ulgą. Dawniej wierzono, że kiedy Bóg zmartwychwstaje to świat zostaje uwolniony od ingerencji sił demonicznych i może istnieć cały rok do kolejnej konfrontacji jasnych mocy i złych sił podziemnych. Tego dnia starano się zapewnić pomyślność na kolejny rok np. poprzez wyścigi na urodzaj. Gospodarze ścigali się od wrót kościelnych do wrót swoich domostw. Ten, kto dotarł pierwszy, mógł liczyć na urodzaj na polach – mówi Marcin Stańczuk z Muzeum Wsi Radomskiej.
Po powrocie z kościoła można było zasiąść do śniadania, które z racji ilości potraw było zarazem obiadem i kolacją, zwłaszcza, że niedzielę uznawało się za tak ważne święto, że nie się nie gotowało. Zakończenie czterdziestodniowego postu wzmagało apetyt, tym bardziej, że pobudzały go obficie zastawione stoły. Pamiętać należy, że dla mieszkańców biednych wsi radomskich, jeszcze w początkach XX wieku bywała to często jedyna okazja spróbowania mięs i wędlin. Do dziś rozpoczyna się je tak samo jak przed laty: od uroczystego podzielenia się jajkiem i złożenia sobie życzeń. Zwyczaj ten jest wyrazem więzi, wzajemnej życzliwości i współudziału w święcie.
Żadne reszki poświęconych potraw nie mogły się zmarnować np. skorupki pisanek sypano w ziemię, w którą sadzone były ziemniaki: „żeby ziemniaki były gładkie jak jajo. A teraz to do ogródka, bo kwiatki lepiej rosną”.
