„Co, jeśli…” to książka, o której dziś opowiem w magazynie literackim Zbliżenia. Będzie też przypomnienie o spotkaniach autorskich w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Radomiu. Zapraszam, Małgorzata Pawlak
Powieść „Co, jeśli…” autorstwa Kate Hope Day została wydana we wrześniu 2020 roku przez Wydawnictwo Zysk i spółka.
Z okładki:
Co się dzieje, gdy granice między alternatywnymi światami się zacierają?
Spokój sennego miasteczka, leżącego u stóp uśpionego wulkanu, zostaje zakłócony, kiedy kilkoro jego mieszkańców zaczynają prześladować niepokojące wizje siebie samych w równoległych rzeczywistościach. Lekarka Ginny zastanawia się nad trwałością swojego małżeństwa, jej mąż ma katastroficzne wizje, które doprowadzają go do paranoi, Samara widzi swoją zmarłą matkę znów żywą i odkrywa coraz więcej rodzinnych tajemnic, a młoda naukowczyni Cass ponownie przeżywa ciążę, będąc krok od rozpoczęcia projektu, który może na zawsze odmienić jej karierę naukową.
Początkowo łagodne i ulotne, wizje zaczynają być coraz bardziej przerażające. Kiedy nad miastem zawisa widmo katastrofy, staje się jasne, że życie jego mieszkańców już nigdy nie będzie takie, jak do tej pory.
Dziękuję Wydawnictwu Zysk i spółka za egzemplarz recenzencki.
Spotkania autorskie
9 lutego Miejska Biblioteka Publiczna w Radomiu zaprasza na spotkanie autorskie z laureatką Nagrody Literackiej Miasta Radomia 2021 – Agnieszką Jelonek. Wyróżnienie to otrzymała za „Koniec świata, umyj okna”. Lutowe spotkanie będzie jednak połączone z promocją gorącej nowości wydawniczej „Trzeba być cicho”, czyli drugiej książki autorki.
17 lutego biblioteka zaprasza na spotkanie z Wojciechem Chmielarzem. Będę miała przyjemność je poprowadzić. Porozmawiamy o jego kryminałach i najnowszej powieści „Królowa głodu”.
Natomiast 25 lutegoAneta Pawłowska-Krać opowie o swojej książce „Głośnik w głowie. O leczeniu psychiatrycznym w Polsce”.
Agnieszka Jelonek będzie bohaterką spotkania w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Radomiu
Miejska Biblioteka Publiczna w Radomiu zaprasza na spotkanie autorskie z laureatką Nagrody Literackiej Miasta Radomia 2021 – Agnieszką Jelonek. Wyróżnienie to otrzymała za „Koniec świata, umyj okna”. Lutowe spotkanie będzie jednak połączone z promocją gorącej nowości wydawniczej „Trzeba być cicho”, czyli drugiej książki Autorki (premiera 18 stycznia) .
Poprowadzi je Marta Trojanowska, pracownik Miejskiej Biblioteki Publicznej.
Tak najnowszą książkę Agnieszki Jelonek zapowiada Wydawnictwo Cyranka: „Luna i Theo czują, że ich małżeństwo weszło w okres stagnacji. W nadziei na zmianę wprowadzają się do starego wiejskiego domu, nie sami jednak, lecz z przyjaciółką – przeciwieństwem Luny, kimś pomiędzy dzieckiem a szeptuchą. Pod jej wpływem w Lunie zaczynają odzywać się sekrety z dzieciństwa; domagają się ujawnienia. A przecież chciała tylko poudawać, że jest kimś innym, córką innego ojca, żoną innego męża. Pragnienie, żeby coś się w życiu zmieniło ziszcza się, ale nie tak, jak sobie wyobrażała. Należało marzyć ostrożnie” .
O autorce:
Agnieszka Jelonek – autorka opowiadań, scenarzystka, blogerka i dziennikarka. Publikowała reportaże i wywiady, często dotyczące twórczości kobiet. Prowadzi blog tylkospokojnie.com. Zajmuje się pisaniem seriali telewizyjnych. W 2015 roku za zbiór opowiadań „Babidło” otrzymała pierwszą nagrodę Konkursu Literackiego im. Henryka Berezy. Za książkę „Koniec świata, umyj okna” otrzymała Nagrodę Literacką Miasta Radomia oraz nominacje do Nagrody Literackiej Gdynia i Odkryć Empiku. Posiada czarny pas w walce z nerwicą lękową. Lubi spędzać czas z synem i letnie dni po godzinie osiemnastej.
Spotkanie autorskie z Agnieszką Jelonek odbędzie się w środę, 9 lutego w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Radomiu przy ul. Piłsudskiego 12. Początek o godz. 17.
„Gdybym była książką” André Letria, José Jorge Letria – oraz ferie w bibliotece – o tym dziś w magazynie literackim Zbliżenia
Książka „Gdybym była książką” – taki przewrotny tytuł ma publikacja, o której dziś opowie Marta Trojanowska, z działu promocji Miejskiej Biblioteki Publicznej w Radomiu. Książka została wydana w kwietniu 2021 roku przez Wydawnictwo Format.
Z okładki:
Książka to coś więcej niż tylko zadrukowane strony poukładane i zszyte w odpowiednim porządku. To magiczny przedmiot mieszczący w sobie wiele światów. Potrafi zmienić nasze życie, sprawić, że pójdziemy inną ścieżką niż planowaliśmy, zobaczymy coś, czego wcześniej nie wiedzieliśmy. Może nawet zatrzymać czas, kiedy my wędrujemy po wyimaginowanych krainach.
Za sprawą dwojga znanych portugalskich twórców – ojca i syna – książka staje się szczytem góry ze spektakularnym widokiem, niekończącymi się schodami wyobraźni, lampką oświetlającą ciemną ścieżkę – to tylko niektóre z metafor, jakie stworzyli autorzy. „Gdybym była książką” to hołd złożony książce i czytaniu, rzecz ponadczasowa, która powinna znaleźć się na każdym książkowym regale – zarówno w dopiero powstającej, świeżej biblioteczce młodego czytelnika, jak i w pokaźnych zbiorach doświadczonego bibliofila.
Książka została obsypana międzynarodowymi nagrodami (m.in. w USA, Portugalii, Korei i Katalonii), i przetłumaczona na czternaście języków.
Ferie w bibliotece
Odwiedziny w pracowniach alchemicznej i drukarskiej, łamigłówki detektywistyczne, ferie na królewskim dworze, zajęcia plastyczne, literackie i integracyjne – to niektóre atrakcje jakie oferują trzy filie Miejskiej Biblioteki Publicznej w Radomiu na zbliżające się ferie zimowe. W pierwszym tygodniu najmłodszych Czytelników zaprasza Filia nr 6 przy ulicy Kusocińskiego, w drugim – Filia nr 1 przy ulicy Osiedlowej i Filia nr 2 przy ulicy Zientarskiego. Na zajęcia obowiązują zapisy limit miejsc.
Plan ferii:
FILIA NR 1 MBP, UL. OSIEDLOWA 9
8 lutego (wtorek), godz. 11:00-13:00 – „Dzieci, czy wiecie, jak bezpiecznym być w necie?”
– ciekawostki i zabawy
9.02 (środa), godz. 11:00-13:00 – Tajemnicze ferie z biurem detektywistycznym – zabawy
integracyjne
10 lutego (czwartek), godz. 11:00-13:00 – Czy znasz to słowo? – ciekawostki, zabawy i
zagadki literackie
Zajęcia odbędą się w reżimie sanitarnym. Limit miejsc: 10-12 osób. Obowiązują zapisy.
Zgłoszenia przyjmowane są do 7 lutego. Nr tel. 48 363 09 50; e-mail: filia1@mbpradom.pl.
FILIA NR 2 MBP, UL. ZIENTARSKIEGO 1A
Tajemnicze ferie z Lassem i Mają, czyli „Akcja Zima 2022” w Filii nr 2
7 lutego (poniedziałek), godz. 11.00-13.00
11.00-11.15 – „Poznajmy się” – inauguracja i zapoznanie z planem zajęć oraz zasadami
bezpieczeństwa
11.15-11.45 – „Detektywistyczne łamigłówki” – zajęcia aktywizujące
11.45-12.15 – „Tajemnica mumii” – zajęcia literackie
12.15-13.00 – „Prezent z Egiptu” – zajęcia plastyczne
8 lutego (wtorek), godz. 11.00-13.00
11.00-11.30 – „Detektywistyczne łamigłówki” – zajęcia aktywizujące
11.30-12.00 – „Tajemnica kawiarni” – zajęcia literackie
12.00-13.00 – „Fotografie i andruty” – zajęcia plastyczne
9 lutego (środa), godz. 11.00-13.00
11.00-11.30 – „Detektywistyczne łamigłówki” – zajęcia aktywizujące
11.30-12.00 – „Tajemnica gazety” – zajęcia literackie
12.00-13.00 – „Taśma klejąca i kody” – zajęcia plastyczne
10 lutego (czwartek), godz. 11.00-13.00
11.00-11.30 – „Detektywistyczne łamigłówki” – zajęcia aktywizujące
11.30-12.00 – „Tajemnica mody” – zajęcia literackie
12.00-13.00 – „Koszulki w paski i szerokie spodnie” – zajęcia plastyczne
11 lutego (piątek), godz. 11.00-13.00
11.00-11.30 – „Detektywistyczne łamigłówki” – zajęcia aktywizujące
11.30-12.00 – „Tajemnica biblioteki” – zajęcia literackie
12.00-13.00 – „Ruszamy do akcji!” – zajęcia plastyczne
Zajęcia przeznaczone dla dzieci w wieku 7-10 lat, które są czytelnikami MBP w Radomiu.
Odbędą się w reżimie sanitarnym. Limit miejsc: 10 osób. Obowiązują zapisy. Zgłoszenia
przyjmowane są do 28 stycznia. Nr tel. 48 344 98 63; e-mail: filia2@mbpradom.pl.
FILIA NR 6 MBP, UL. KUSOCIŃSKIEGO 13
Ferie na królewskim dworze
31.01 (poniedziałek), 11:00-13:00 – Teatr na dwór zajechał
Od dawien dawna teatry gościły na królewskich dworach, tak też będzie i u nas. Sztuki
teatralne będziemy nie tylko oglądać, ale i tworzyć sami. Wszystko w klimacie zamków i
smoków.
1.02 (wtorek), 11:00-13:00 – W pracowni drukarskiej
Nie tak łatwo stworzyć książkę. A może jednak? Dawno temu sztuka drukarska była
wyjątkowo trudna i pilnie strzeżona. Odkryjemy kilka z jej tajemnic i sekretów i zobaczymy,
czy uda nam się stworzyć księgi godne królewskiej biblioteki.
2.02 (środa), 11:00-13:00 – W pracowni alchemicznej
Gęste dymy, bulgoczące napary, najróżniejsze tajemne substancje – to właśnie pracownia
alchemiczna do której dziś zawitamy. Wykonamy najróżniejsze eksperymenty i
doświadczenia.
3.02 (czwartek), 11:00-13:00 – Zamkowe rozrywki
Nie można żyć tylko sprawami królestwa, czasem potrzeba odrobinę rozrywki. W jakie gry i
zabawy bawiono się w średniowiecznych zamkach? Tego dowiemy się właśnie podczas tych
zajęć.
4.02 (piątek), 11:00-13:00 – Jak to było z tymi smokami?
Smoki istniały naprawdę czy też nie? To nie ma znaczenia, bo na pewno jakiegoś znajdziemy!
Zajęcia są przeznaczone dla dzieci w wieku 6-10 lat. Limit miejsc: 15 osób. Obowiązują zapisy. Zgłoszenia przyjmowane są do 28 stycznia. Nr tel.: 48 364 04 51, 48 360 72 77; e-mail: filia6@mbpradom.pl.
„Marlene Dietrich. Prawdziwe życie legendy kina” to książka, o której dziś usłyszycie w magazynie literackim Zbliżenia. Zapraszam Małgorzata Pawlak
Ksiażka „Marlene Dietrich. Prawdziwe życie legendy kina” została wydana w 2021 roku przez wydawnictwo Znak literanova. Poleca ją bibliotekarka Anna Pruska.
Z okładki:
HISTORIA KOBIETY, KTÓRA ROBIŁA WSZYSTKO, CO CHCIAŁA (Z KAŻDYM, Z KIM CHCIAŁA).
„Kiedy mówiła, inni jej słuchali. Kiedy się poruszała, wszyscy patrzyli. Miałam trzy lata, gdy dotarło do mnie, że nie mam matki – ja należę do Jej Wysokości.”
Maria Riva – jedyne dziecko Marlene Dietrich – od najmłodszych lat towarzyszyła matce na przyjęciach i w aktorskiej garderobie. Na planie filmowym zawsze czekała w gotowości z lusterkiem do poprawienia makijażu. Nikt nie znał Marlene tak jak jej córka.
Ikona stylu, królowa życia i toksyczna matka. Perfekcjonistka z wielkim ego, która nie cofała się przed niczym. Zagrała w pierwszej filmowej scenie pocałunku dwóch kobiet, a do stworzenia idealnego kostiumu zdobyła ubrania męskich prostytutek z ulic Berlina. Jej urokowi ulegli Ernest Hemingway i Gary Cooper. Uwiodła kochankę Grety Garbo, romansowała z Édith Piaf. Na złość Goebbelsowi zrzekła się niemieckiego obywatelstwa. Uwielbiała diamenty i futra, zajadała się frankfurterkami i gęsim smalcem, była uzależniona od soli przeczyszczających.
* Błyskotliwie nakreślony portret gwiazdy wszechczasów i epicka panorama złotej ery Hollywood. W tej wyjątkowej biografii osobiste wspomnienia autorki przeplatają się z mało znanymi faktami z życia elit oraz fragmentami prywatnej korespondencji i pamiętników gwiazdy. Książka napisana z pazurem i szalenie dowcipna, pełna ciepła i szczera aż do bólu.
BIOGRAFIA TOTALNA, KTÓRA POCHŁONIE CIĘ BEZ RESZTY
„Bestia i anioł. Geniuszka i nieudaczniczka. Mistrzowski portret kobiety, która już sto lat temu żyła tak, jak świat zacznie żyć – być może – za sto lat. Gdy czytałam tę książkę wiele lat temu, natychmiast uznałam ją za najlepszą biografię, jaka kiedykolwiek powstała. Dziś jakimś cudem podoba mi się jeszcze bardziej”. – Magdalena Parys
„»Kiedy byłam dzieckiem, myślałam, że nazywam się: Maria, córka Marleny Dietrich« – mówiła Maria Riva. I był w tych słowach żal. Ale bez obaw. To nie jest książka o znanej matce i porzuconej córce. To książka o miłości, jej poszukiwaniu i nieumiejętności wyrażenia. Jest tu wszystko: radość, smutek, samotność. I cały świat w tle. Berlin, szalone Hollywood. Druga wojna światowa. I czas po. Maria Riva napisała poruszającą, pełną ciepła i humoru, brawurową książkę” – Angelika Kuźniak
„Starannie dopracowana i niesamowicie zabawna. Uwadze Rivy nie umyka nawet najdrobniejszy cekin”. – „The New York Times”
„Dietrich zachowywała się nieznośnie, to nie ulega wątpliwości. (…) Ale nawet gdy Riva opisuje, jak jej matka publicznie wyciąga brudne majtki z torebki z krokodylej skóry, wiemy, że patrzymy na prawdziwą gwiazdę”. – „The Independent”
Porywająca powieść o niszczycielskiej sile rodzinnych tajemnic Lata 30. XX wieku. Mała Lilly Blackwood jest inna niż reszta dzieci. Rodzice trzymają ją na strychu w ukryciu przed światem. Jednak nadchodzi niezapomniany moment, w którym dziewczynka wychodzi z domu pierwszy raz w życiu. Pod osłoną nocy matka sprzedaje ją właścicielowi cyrku.
Początkowo cyrk Braci Barlow był dla Lilly kolejnym więzieniem. Jednak dzięki dwóm słoniom i ich treserowi dziewczynka odkrywa w sobie siłę i staje się największą atrakcją widowiska. Dopóki nie wydarza się tragedia… Ponad dwie dekady później dziewiętnastoletnia Julia Blackwood otrzymuje w spadku po rodzicach posiadłość ze stadniną koni. Dom zawsze był dla niej miejscem pełnym zakazów i surowych zasad. Ma nadzieję, że powrót do niego pomoże jej wyprzeć bolesne wspomnienia. Na strychu znajduje tajemnicze fotografie przedstawiające osobliwą dziewczynkę w cyrku. Pragnie odkryć jej historię. Julia będzie musiała odkryć prawdę o losie Lilly.
„Przytul mnie Panie” to książka napisana przez Luizę Agatę Marię. Zapewne zauważyliście, że nie podałam nazwiska autorki. Na okładce ani w środku go nie ma. Za to jest zdjęcie autorki. Ci, którzy zobaczą zdjęcie i ją znają, od razu będą wiedzieli jakie nosi nazwisko. Dla tych z Państwa, którzy nie mieliście w rękach tej książki zdradzę, że jest to znana w Radomiu dziennikarka. W latach 90-tych była związana ze starym Radiem Radom. „Przytul mnie Panie” napisała Luiza Matyjaśkiewicz.
Ta pozycja została wydana w październiku tego roku. Jak we wstępie pisze Luiza – to pierwsze wydanie jej książki, które nazywa garażowym. „Bez wydawnictwa, profesjonalnej korekty i opinii mądrych głów”. To znajomi pomogli jej dojść do sedna. Faktycznie widać, że nie było korekty. W wielu miejscach pojawiają się błędy ortograficzne, brakuje wyrazów, liter, są przekręcone wyrazy bądź zlepki wyrazowe, bez żadnej spacji. Wszystkie błędy sprawiały, że momentami bardzo ciężko czytało mi się tę książkę. Bardzo mnie to drażniło, denerwowało. Tym bardziej, że osobiście znam autorkę. Nie rozumiem, dlaczego nie zadbała o tę stronę swojej powieści. Stwierdziłam nawet, że Luizę stać na coś lepszego. Ale powoli przekonałam się do tej książki. Dlaczego?…
Czytając „Przytul mnie Panie” możemy również obejrzeć prywatne zdjęcia Luizy. Kolejne części w rozdziałach oddzielone są drzewkami. Historię poznajemy z dwóch perspektyw – Róży, głównej bohaterki oraz jej przyjaciółki Walerii.
Polecam Wam przeczytać książkę „Przytul mnie Panie” Luizy Agaty Marii, czyli Luizy Matyjaśkiewicz. Myślę, że niektórzy z Was po jej lekturze będą mieli wiele tematów do przemyśleń.
„Selfie z aniołem” to książka, o której dziś opowiem w magazynie literackim Zbliżenia. Zapraszam Małgorzata Pawlak
Książka „Selfie z aniołem” Hanny Urbanowskiej została wydana w listopadzie 2021 roku przez wydawnictwo Replika.
Z okładki:
Mieszkańcy bloku na warszawskim Mokotowie lubią przesiadywać w kawiarni na parterze. Nie wiedzą jednak, że późnym wieczorem lokal zajmują aniołowie. „Dzień dobry!” zmienia się w „Dobranoc!”, a opiekunowie lokatorów zawzięcie dyskutują o swoich sprawach. O czym mogą rozmawiać? Przecież wszystko dobrze się układa… A może jednak nie? Nagła śnieżyca, dziwne sny, nieprawdopodobne spotkania… W życie wkrada się zapowiedź chaosu. „Selfie z aniołem” to książka, w której przenikają się dwa światy: ludzi i aniołów, zaś sprawy ostateczne splatają się z codziennością mieszkańców bloku. Wracają bohaterowie, znani z „Noworocznych aniołów”. Matylda i Wojciech, już po ślubie, oczekują pierwszego dziecka. Ania spełnia się, prowadząc kawiarnię. Zuzanna wyjechała na studia do Londynu. Jakie znaczenie może mieć dla bohaterów historia, która wydarzyła się w latach 70. w podwarszawskiej wsi? Jaką rolę odegra zagubiony anioł, który przypadkowo trafia do warszawskiego bloku? Czy można ruszyć do przodu bez zaleczenia dawnych ran? I czy anioł może przestać być aniołem..?
W Kaszubskim Lesie żyją stolemy – znane z legend istoty większe od ludzi. Jednym z nich jest Stolko, który mieszka z rodziną w jaskini. Pewnego dnia postanawia bez zgody rodziców zrobić sobie wycieczkę do lasu, gdzie spotyka… małą dziewczynkę. Rezolutna Zosia ucieka przez zbirami, którzy porwali ją i szukają w lesie skarbów. Stolko postanawia jej pomóc, lecz wkrótce razem wpadają w tarapaty. Czy wyjdą z nich cało? Czy ludzie są tacy straszni, jak słyszał Stolko? I czy stolemy zjadają ludzi, jak mówiono Zosi?
I nagroda w kategorii wiekowej 6-10 lat, w V Jubileuszowym Konkursie im. Astrid Lindgren na współczesną książkę dla dzieci i młodzieży, zorganizowanym przez Fundację „ABCXXI-Cała Polska czyta dzieciom”.
Ewelina Matuszkiewicz, autorka książek „Biały latawiec”, „Noc komety”, „Cudne manowce” i „Wieża samotności” była gościem magazynu literackiego Zbliżenia
Z Eweliną Matuszkiewicz rozmawiałam o tym kogo można umieścić w wieży samotności, cytatach rozpoczynających każdy dział w książkach, o aspekcie edukacyjnym jej powieści, odwadze do wprowadzenia zmian w swoim życiu, a także o jej powiązaniach rodzinnych z Bogusławem Klimczukiem.
Zapraszam do wysłuchania rozmowy – Małgorzata Pawlak.
Z okładki książki „Wieża samotności”
Co jest dla ciebie najważniejsze? Czego boisz się najbardziej? A jeśli nic już nie będzie takie samo? Pięknego październikowego popołudnia Natalia jedzie odebrać córkę od opiekunki. Jest zapracowaną, samotną matką, która ze wszystkim daje sobie sama radę. Przypadek sprawia, że staje się świadkiem zdarzeń, które zmienią życie jej i innych w Kozienicach. Pomimo starań Maja nie radzi sobie w macierzyństwie. Jej kilkumiesięczna córka budzi się nad ranem i rozpaczliwie płacze. Kiedy badania i konsultacje u lekarzy nic nie wykazują, wzywa na pomoc Elizę, swoją najbliższą krewną. Od Kaśki wyprowadził się mąż. Piotr znalazł miłość swojego życia i nie zamierza wracać ani do wspólnego mieszkania, ani do małżeństwa, które go rozczarowało. Kaśka nie przyjmuje tego do wiadomości. Bliźnięta Hela i Kazio zaczęły naukę w pierwszej klasie. Nowe zasady, nowe obowiązki, długie godziny spędzane nad pracą domową. Ich rodzice, Ewa i Adam z niepokojem obserwują, jaki wpływ ma szkoła na ich rezolutne i samodzielne dzieci.
Wydawnictwu Skarabeusz dziękuję za egzemplarz recenzencki „Wieży samotności”.
O Bogusławie Klimczuku:
Bogusław Klimczuk – (ur. 19 października 1921 w Kozienicach, zm. 12 kwietnia 1974 Warszawie) – polski kompozytor, pianista, dyrygent.
Tuż po wojnie prowadził znany zespół „Boogie Band”, w którym grał na fortepianie. Jako pierwszy w Polsce tworzył muzykę bebopową. Od 1959 współpracował z Polskim Radiem (był twórcą Radiowego „Studia M2”). Tworzył muzykę instrumentalną, orkiestrową, pieśni, kantaty oraz operetki i musicale (Och, Laleczko!). Jego radiowa orkiestra występowała na festiwalach w Opolu i Sopocie. Był autorem popularnych rozrywkowych audycji radiowych: Piosenka od ręki, Radiowa piosenka miesiąca i in. Jego dorobek to ok. 250 piosenek, w tym takie przeboje jak: „Cóż wiemy o miłości”, „Czarny Alibaba”, „Andriusza” i „Rudy rydz”.
