Tuż przed Walentynkami w Nocnej Zmianie Rocka także bardzo romantycznie – solidny thrashowy łomot i gość wieczoru – Mateusz „Uappa” Łapczyński z krakowskiej grupy Terrordome. Opowiedział co nieco o jeszcze ciepłej płycie Straight Outta Smogtown, o jeżdżeniu po świecie i Polsce (w tej kolejności) i o wcinaniu hot-dogów z ziemniakami posypanych chipsami. Jak ktoś się nie załapał – oto pełna rozmowa.
Rozmowę przeprowadzili Wiktor Smutek, Marcin Getler i Paweł Serwatko.
Azyl P. to niewątpliwie legenda polskiej muzyki rockowej. Zaczynali w latach 80-tych jako laureaci Ogólnopolskiego Turnieju Młodych Talentów. Na swoim koncie mają takie przeboje, jak Mała Maggie, Chyba Umieram, Och Lila czy Kara Śmierci. Jednak po kilku latach działalności słuch o nich zaginął…aż do teraz. Album „Azyl P. i Przyjaciele” już w sprzedaży.
W 2017 roku Azyl P. obchodzi swój jubileusz 35 – lecia powstania zespołu. Z tej okazji w czerwcu br. w radiowej Trójce odbył się koncert grupy z udziałem zaproszonych gości zatytułowany „Azyl P. i Przyjaciele”. Na scenie pojawili się Marek Piekarczyk, Ania Brachaczek, Titus, Krzysztof Jaryczewski, Maciej Silski i Juan Carlos Cano. Podczas koncertu „Azyl P. i Przyjaciele” zespół zaprezentował swoje największe przeboje. Album jest zapisem koncertu w Trójce, który odbył się 22.06.2017 r.
Tracklista:
1. Chyba umieram – Juan Carlos Cano
2. Dajcie mi azyl – Juan Carlos Cano
3. Nic więcej mi nie trzeba – Juan Carlos Cano
4. Twoje życie – Titus
5. Och Lila – Titus, Anna Brachaczek
6. Daj mi swój znak – Anna Brachaczek
7. Już lecą – Maciej Silski
8. Kara śmierci – Maciej Silski
9. Praca i dom – Maciej Silski
10. Buty czerwone – Krzysztof Jary Jaryczewski
11. Zwiędłe kwiaty – Marek Piekarczyk
12. Och Alleluja – Marek Piekarczyk
13. Mała Maggie – Anna Brachaczek
Bonus track
Co ja wiem – Maciej Silski
Azyl P. powstał w 1982 w Szydłowcu. Pierwszy skład zespołu tworzyli: gitarzysta i wokalista Andrzej Siewierski, gitarzysta Leszek Żelichowski, basista Darek Grudzień i Marcin Grochowalski grający na bębnach.
Rok później Azyl P. zakwalifikował się do finału Ogólnopolskiego Turnieju Młodych Talentów w Warszawie. Jury wyłoniło 2 zwycięzców przyznając im równorzędne nagrody: Azyl P. i Klaus Mitffoch. Nagrodą była sesja nagraniowa w studiu Tonpressu. Azyl P. nagrał dwa utwory: „Twoje Życie” i „Chyba umieram”. Ten drugi bardzo szybko trafił na „Listę Przebojów Trójki”. Po sukcesie „Chyba umieram”, decydując się na emigrację, zespół opuścił Leszek Żelichowski. Jego miejsce zajął Jacek Perkowski.
Jesienią 1983 roku zespół nagrał kolejne dwie piosenki: „Och Lila” i „Kara Śmierci”. „Och Lila” stając się jednym z najbardziej dynamicznych utworów polskiej muzyki rockowej szybko znalazł się na trzecim miejscu „Listy Przebojów Trójki”.
1984 to rok największego przeboju grupy „Małej Maggie”. Dzięki tej piosence Azyl P. osiągnął szczyty popularności w Polsce, niekwestionowane pierwsze miejsce telewizyjnych Przebojów Dwójki i drugie listy przebojów radiowej Trójki. Do dziś Azyl P. kojarzony jest właśnie z tym utworem, chociaż zespół nie do końca utożsamiał się z taką stylistyką.
Sukces Azylu P. ugruntowała duża trasa koncertowa, podczas której dokonano nagrań na pierwszą, długogrającą płytę zespołu „Live”. Wbrew oczekiwaniom fanów, niski nakład płyty wydanej przez Klub Płytowy Razem, ograniczył jej dostępność. Wiosną 1985 roku Azyl P. nagrał kolejny singiel, na którym znalazły się „I znowu koncert” i „Nic więcej mi nie trzeba”.
W październiku tego roku zespół nagrał swoją pierwszą studyjną, długogrającą płytę zatytułowaną „Nalot”. Nagrania jedenastu piosenek dokonano w studiu Teatru Stu w Krakowie. Bez żadnej promocji radiowej „Nalot” rozszedł się w ograniczonym nakładzie 1000 egzemplarzy, głównie wśród wiernych fanów zespołu.
Rok 1986 to początek końca Azylu P., z powodu choroby z zespołu odszedł Marcin Grochowalski, jego miejsce zajął Jarosław Szlagowski. Zmęczeni całą sytuacją muzycy postanowili zakończyć działalność zespołu.
W dniu 28 grudnia 2007 Andrzej Siewierski zmarł śmiercią tragiczną.
W 2015 roku zespół wznowił działalność.
źródło: Agencja Muzyczna Polskiego Radia; azylp.pl
Długo wyczekiwany album „Momenty” to w karierze Grzegorza Hyżego moment szczególny. Otwiera bowiem nowy etap, naznaczony o wiele większą świadomością stylu i artystyczną ambicją. Chyba nieprzypadkowo płyta ukazuje się w okolicy trzydziestych urodzin artysty. „Trójka z przodu” zobowiązuje do większej dojrzałości i dokładnie takie wrażenie sprawia ten premierowy materiał. Kilkaset koncertów zagranych przez ostatnie trzy lata przełożyło się na większą pewność siebie, którą słychać w każdym zaśpiewanym przez wokalistę dźwięku.
Zapraszam do wysłuchania rozmowy z Grzegorzem Hyżym płycie „Momenty”.
Muzycznie „Momenty” to mądry i szlachetny flirt dwóch światów – mainstreamowego rocka i krainy nowoczesnego indie. Dzięki temu nowe piosenki zachwycą starszych fanów Hyżego, ale znajdą tu coś dla siebie także fani muzyki alternatywnej. Dotychczasowe skojarzenia z twórczością formacji Coldplay nadal są aktualne, ale spektrum odniesień zostało poszerzone o zupełnie nowe horyzonty. Wśród inspiracji Grzegorz (współkompozytor wszystkich utworów) wymienia m.in. takich wykonawców, jak Arctic Monkeys, London Grammar, Banners, Kings of Leon, Tom Odell czy Kensington. Nad jakością nagrań czuwał istny „dream team” krajowej sceny – producent Bogdan Kondracki i doborowa stawka muzyków z Danielem Walczakiem, Leszkiem Mateckim czy Michałem „Foxem” Królem na czele. Całość zarejestrowano w renomowanym studiu Custom34 w Gdańsku.
Hyży ewoluował też w warstwie lirycznej. Śpiewa o ważniejszych sprawach, a teksty są integralną częścią pełnego komunikatu. Sam rzut oka na tytuły nie pozostawia wątpliwości. Grzegorz nie jest już „zagadką”, nie prosi „naucz mnie” i ewidentnie nie pojawił się tu „na chwilę”. Rozumie za to, że „jutro jest dziś” i „to jeszcze nie koniec”, a przed nim długa „droga” i cały „ocean” przygód i wrażeń. Najważniejsze jednak, że realizacja artystycznych zamiarów nie stoi tu w sprzeczności z przebojowością. Grzegorz nie zapomniał o hitach – wystarczy tylko raz posłuchać chwytliwych refrenów „Pod wiatr” czy „O pani!” by później mimowolnie nucić je „noc i dzień”.
Tracklista:
1. Noc i dzień
2. Jutro jest dziś
3. O Pani!
4. Say
5. Niech pomyślą, że to ja
6. Brak
7. Ratuj
8. To jeszcze nie koniec
9. Losing Game
10. Mayday
11. Droga
12. Ocean
Bonus track:
13. Pod wiatr
24 lutego w sklepach pojawi się najnowsza płyta Natalii Niemen pt. „Niemen mniej znany”. Album promuje piosenka „Pojutrze szary pył”.
Krążek zawiera wybrane przez Natalię piosenki z dwóch ostatnich płyt studyjnych Niemena, „Terra Deflorata” oraz „spodchmurykapelusza”.
Artystka pragnie przybliżyć szerszej publiczności twórczość swojego taty, tę mniej znaną, mniej rozpowszechnioną. Natalia wybrała utwory z dwóch ostatnich płyt Czesława Niemena; „Terra Deflorata” oraz „spodchmurykapelusza”. Na płycie znalazły się wybitne kompozycje Czesława Niemena m.in. Terra Deflorata, Pojutrze szary pył, spodchmurykapelusza, czy Począwszy od Kaina wykonany w duecie z nietuzinkowym artystą Krzysztofem Zalewskim.
Wydawnictwo Natalii to również prawdopodobnie pierwsza próba przełożenia tych wybitnych kompozycji i aranżacji na język zespołu instrumentalistów. Od lat 80. Czesław Niemen był samowystarczalnym multiinstrumentalistą, a do tworzenia i wykonywania swojej muzyki zatrudnił, jak sam ją nazwał – robotestrę, czyli zaawansowaną, cyfrowo-analogową „machinerię” instrumentów.
– Stanowiło to pewną trudność. Wszak dojrzałą twórczość Czesława Niemena cechuje wielozłożoność faktury kompozycji i aranżacji, ale też zastosowanie nietypowego instrumentarium. Tzw. robotestra, jak ojciec nazywał swoją muzyczną machinę, czyli zestaw instrumentów elektronicznych, robiła za zespół daleko wykraczający poza tradycyjny skład rozrywkowy. Owe kompozycje różnią się od siebie strukturą. Niektóre były dość proste do odczytania i zinterpretowania. Praca nad innymi zajęła nam dużo więcej czasu. Dlatego śmiało mogę podsumować, iż największą trudność stanowiły dla nas kwestie wyłuskania kluczowych linii melodycznych i kontrapunktów oraz przełożenie ich na „żywe” brzmienia, a także zwyczajne „wbicie” sobie do palców i głów nieoczywistości i zmienności form kompozycji trudniejszych – mówi Natalia Niemen.
W nagraniach płyty udział wzięli.: Tomasz Kałwak (instrumenty klawiszowe), Piotr Baron (Sax, klarnet basowy), Adam Szewczyk (gitary), Sławek „Kosa” Kosiński (gitary), Irek Głyk (bębny), Wojtek Gąsior (bas), Paweł „Bzim” Zarecki (fortepian), gościnnie Krzysztof Zalewski (głos). Do zmiksowania płyty Natalia zaprosiła znakomitego realizatora dźwięku, zdobywcę nagrody Grammy za realizację dźwięku – Voytka Kochanka. Za produkcję muzyczną odpowiadają autor muzyki teatralnej, multiinstrumentalista, kompozytor i aranżer Piotr Dziubek oraz Natalia Niemen.
Na płycie „Niemen mniej znany”, sł. i muz. Czesław Niemen znalazły się piosenki: POJUTRZE SZARY PYŁ, POCZĄWSZY OD KAINA, ZEZOWATA BIEDA, SPOJRZENIE ZA SIEBIE, TRĄBODZWONNIK, DOLONIEDOLA, SPODCHMURYKAPELUSZA, ANTROPOCOSMICUS, JAGODY SZALEJU, TERRA DEFLORATA, NIE WYSZEPTUJ, STATUS MOJEGO JA, ŚMIECH MEGALOZAURA.
Teledysk do piosenki „Pojutrze szary pył”
Natalia Niemen –wokalistka, altowiolistka, autorka muzyki i tekstów, a także artystka sztuk plastycznych, w której to dziedzinie jest samoukiem. Z muzyką i sztuką związana jest od najmłodszych lat. Jest absolwentką warszawskiej szkoły muzycznej I i II stopnia im. Karola Szymanowskiego w klasie altówki. Publiczną działalność muzyczną rozpoczynała jako chórzystka w zespole Natalii Kukulskiej, z którą koncertowała i wzięła udział w nagraniach jej dwóch pierwszych płyt, „Światło”(1996) i „Puls”(1997). W 1998 r. Natalia wydała debiutancki album „Na opak”. Od 20 – stu lat współpracuje jako solistka z zespołem „Trzecia godzina dnia”, z którym nagrała 5 płyt: „Hosanna”(1998), „Na żywo”(2001), „Ps” (2008), „Uratowani”(2012) i „Kolędy świata” (2014). W roku 2000 rozpoczęła współpracę z zespołem „New Life’m”, którego pełnoetatowa wokalistką była przez 4 lata. W takiej roli nagrała z grupą jeden album „Dla ciebie i dla mnie”(2002). Od sześciu lat zajmuje się twórczością autorską (m. in. koncerty z cyklu „Natalia Niemen Kameralna”) oraz propagowaniem mało znanej i niedocenionej twórczości muzyczno – poetyckiej swojego taty, Czesława Niemena. Jesienią 2016 wydana została w formie wywiadu – rzeki książka „Niebo będzie później”, która jest zapisem rozmów Szymona Babuchowskiego z Natalią. Obecnie Natalia przygotowuje się do pracy nad własnymi kompozycjami i tekstami, które planuje wydać w formie autorskiej płyty. Zarówno w tworzeniu muzyki, jak i w wyrazie wokalnym artystka inspiruje się starym rhytm’n’bluesem, rock’n’rollem, ekspresją pieśniarzy flamenco, ale także chorałem gregoriańskim i muzyką cerkiewną.
