Ewelina Matuszkiewicz, autorka książek „Biały latawiec”, „Noc komety”, „Cudne manowce” i „Wieża samotności” była gościem magazynu literackiego Zbliżenia

Z Eweliną Matuszkiewicz rozmawiałam o tym kogo można umieścić w wieży samotności, cytatach rozpoczynających każdy dział w książkach, o aspekcie edukacyjnym jej powieści, odwadze do wprowadzenia zmian w swoim życiu, a także o jej powiązaniach rodzinnych z Bogusławem Klimczukiem.

Zapraszam do wysłuchania rozmowy – Małgorzata Pawlak.

Z okładki książki „Wieża samotności”

Co jest dla ciebie najważniejsze? Czego boisz się najbardziej? A jeśli nic już nie będzie takie samo? Pięknego październikowego popołudnia Natalia jedzie odebrać córkę od opiekunki. Jest zapracowaną, samotną matką, która ze wszystkim daje sobie sama radę. Przypadek sprawia, że staje się świadkiem zdarzeń, które zmienią życie jej i innych w Kozienicach. Pomimo starań Maja nie radzi sobie w macierzyństwie. Jej kilkumiesięczna córka budzi się nad ranem i rozpaczliwie płacze. Kiedy badania i konsultacje u lekarzy nic nie wykazują, wzywa na pomoc Elizę, swoją najbliższą krewną. Od Kaśki wyprowadził się mąż. Piotr znalazł miłość swojego życia i nie zamierza wracać ani do wspólnego mieszkania, ani do małżeństwa, które go rozczarowało. Kaśka nie przyjmuje tego do wiadomości. Bliźnięta Hela i Kazio zaczęły naukę w pierwszej klasie. Nowe zasady, nowe obowiązki, długie godziny spędzane nad pracą domową. Ich rodzice, Ewa i Adam z niepokojem obserwują, jaki wpływ ma szkoła na ich rezolutne i samodzielne dzieci. 

Wydawnictwu Skarabeusz dziękuję za egzemplarz recenzencki „Wieży samotności”.

O Bogusławie Klimczuku:

Bogusław Klimczuk – (ur. 19 października 1921 w Kozienicach, zm. 12 kwietnia 1974 Warszawie) – polski kompozytor, pianista, dyrygent.

Tuż po wojnie prowadził znany zespół „Boogie Band”, w którym grał na fortepianie. Jako pierwszy w Polsce tworzył muzykę bebopową. Od 1959 współpracował z Polskim Radiem (był twórcą Radiowego „Studia M2”). Tworzył muzykę instrumentalną, orkiestrową, pieśni, kantaty oraz operetki i musicale (Och, Laleczko!). Jego radiowa orkiestra występowała na festiwalach w Opolu i Sopocie. Był autorem popularnych rozrywkowych audycji radiowych: Piosenka od ręki, Radiowa piosenka miesiąca i in. Jego dorobek to ok. 250 piosenek, w tym takie przeboje jak: „Cóż wiemy o miłości”, „Czarny Alibaba”, „Andriusza” i „Rudy rydz”.

Od 2002 w Kozienicach organizowany jest Ogólnopolski Festiwal Piosenki jego imienia.

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.