Miejski Zarząd Dróg i Komunikacji informuje, że w związku z modernizacją sygnalizacji świetlnej przy skrzyżowaniu ulic Struga i Zbrowskiego, od dnia 22 stycznia 2019 roku (wtorek) do odwołania nie będzie ona funkcjonować. MZDiK apeluje do wszystkich uczestników ruchu o ostrożność!
Planowane roboty są związane z powtarzającymi się awariami sygnalizacji świetlnej w tym miejscu (ostatnia miała miejsce 21 stycznia). – Ze względu na wyeksploatowanie dotychczasowego sterownika świateł, jednego ze starszych w Radomiu, konieczna stała się obecnie jego wymiana na nowy. Do tej pory sygnalizacja przy skrzyżowaniu ulic Struga i Zbrowskiego działała w trybie stałoczasowym, co oznaczało, że światła zmieniały się bez względu na rzeczywiste natężenie ruchu. Nowa sygnalizacja będzie akomodacyjna, uwzględniająca liczbę pojazdów dojeżdżających do skrzyżowania (dla pieszych będą zainstalowane na słupkach przyciski) – tłumaczy rzecznik prasowy MZDiK Dawid Puton.
Do zakończenia prac projektowo-instalacyjnych dotychczasowa uszkodzona sygnalizacja nie będzie działała. – MZDiK prosi wszystkich uczestników ruchu o zachowywanie tam szczególnej ostrożności, albo – w miarę możliwości – o omijanie tego skrzyżowania (na podporządkowanej ulicy Zbrowskiego mogą bowiem tworzyć się korki). Sugerowany objazd przebiega w obydwu kierunkach przez ulice Żeromskiego, Szklaną (lub ewentualnie przez Katowicką i Grzybowską), Struga i 11 Listopada – dodaje Dawid Puton.
Radomskie Centrum Sportu będzie oddane do użytku w późniejszym terminie. To już kolejne przesunięcie daty rozliczenia hali, która powstaje przy ulicy Struga 63. – Najważniejsze jednak, że prace wkrótce będą kontynuowane – podkreśla Grzegorz Janduła, prezes MOSiR-u.
W ubiegłym tygodniu Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji wezwał konsorcjum firm Rosa-Bud S.A i Maxto Sp z o.o. do powrotu na plac budowy i dokończenie prac. – Przedstawiciele głównego wykonawcy stawili się w ustawowym terminie w naszej siedzibie, gdzie przedstawili optymalne rozwiązanie sytuacji. Firmy przygotują specjalistyczną inwentaryzację oraz harmonogram działań. Prowadzą również działania zmierzające do tego, żeby podwykonawcy dokończyli prace w swoich zakresach. Najważniejsze, że prace wkrótce będą kontynuowane – informuje Grzegorz Janduła, prezes MOSiR-u.
Wobec zaistniałej sytuacji Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji złożył w Ministerstwie Sportu wniosek o przesunięcie terminu rozliczenia hali na 31 października 2019 roku.
– Hala sportowo-widowiskowa w Radomiu będzie wielofunkcyjnym obiektem odpowiadającym światowym standardom. Jej parametry funkcjonalno-przestrzenne i spełnienie wymogów międzynarodowych federacji sportowych umożliwią przeprowadzenie rozgrywek w rożnych dyscyplinach sportów halowych. Nie można zapominać także o stworzeniu możliwości wykorzystania projektowanej hali jako miejsca do organizacji widowisk kulturalnych, konferencji, wystaw, koncertów i targów – podkreśla Grzegorz Janduła.
Przypominamy, że w skład Radomskiego Centrum Sportu oprócz hali sportowo-widowiskowej ma wejść nowy stadion przy ulicy Struga oraz kompleks tenisowy na Borkach.
Koszt budowy hali wynosi 78 milionów złotych, z czego 34 miliony to dofinansowanie z Ministerstwa Sportu i Turystyki.
W północnej części naszego miasta znaleziono macewy pochodzące z radomskiego cmentarza żydowskiego. To największe tego typu odkrycie od ponad 70 lat. Unikatowe fragmenty pomników nagrobnych przezimują w Resursie Obywatelskiej, a na wiosnę zostaną przewiezione na żydowską nekropolię w Radomiu.
Macewy zostały przypadkowo odnalezione podczas rozbiórki domu zbudowanego w latach 40-tych w północnej dzielnicy Radomia. W materiale z rozbiórki właściciela domu zauważyła fragmenty pomników nagrobnych i zgłosiła się ze znaleziskiem do Resursy Obywatelskiej. – Resursa zajmuje się upamiętnianiem żydowskiej społeczności Radomia, która przed wojną stanowiła blisko 30% mieszkańców naszego miasta. Ponadto już od ponad 10 lat instytucja organizuje Spotkania z Kulturą Żydowską „Ślad”. Z tego powodu właścicielka domu zgłosiła się ze znaleziskiem do nas. Macewy prawdopodobnie trafiły tam z radomskiego cmentarza żydowskiego, by posłużyć jako materiał budowlany – opisuje Renata Metzger, dyrektor Resursy.
Cmentarz żydowski powstał w Radomiu w 1846 r. Podczas II wojny światowej Niemcy zniszczyli nekropolię, wywożąc niemal wszystkie płyty nagrobne. Macew użyto m.in. do brukowania ulic i pasa startowego na lotnisku, sprzedawano jako materiał budowlany. Prace przy konserwacji cmentarza, wyeksponowaniu nielicznych ocalałych macew ruszyły dopiero po 1990 r. W 2010 r. na cmentarzu odsłonięto Lapidarium eksponujące macewy odnalezione w końcu lat 90. Nowo odnalezione macewy to największe tego typu znalezisko od dekad. – To niezwykłe wydarzenie ponieważ po ponad 70 latach kolejne nagrobki wracają na swoje miejsce. Macewy te są niespotykane w tym regionie i unikalne ze względu na swoją formę. Udało się odnaleźć ok. 25 fragmentów. Ok. 15 fragmentów posiada personalia. Zachowały się także polichromie służące do uwydatnienia personaliów. Mamy tu także do czynienia ze specyficznym krojem liter, który nie występuje w tym regionie – podkreśla Łukasz Babula, pracownik Muzeum Regionalnego w Iłży.
Nowo odnalezione macewy przezimują w Resursie. Na wiosnę nagrobki zostaną przewiezione na cmentarz żydowski w Radomiu, którym opiekuje się Fundacja Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego. – Wszystkich cmentarzy żydowskich jest w Polsce ok. 1200. Dzięki edukacji i większej świadomości tego typu znaleziska są coraz częściej odkrywane. Macewy pomału wracają na żydowskie nekropolia, dlatego niewykluczone, że w regionie radomskim taka sytuacja się jeszcze powtórzy – dodaje Gniewomir Zajączkowski z Fundacji Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego.
Więcej informacji o radomskim cmentarzu żydowskim znajduje się na stronie Szlaku Pamięci Żydów Radomskich „ Ślad” www.szlakpamieci.radom.pl, w zakładce „cmentarz”.
Rozpoczęła się tegoroczna zbiórka na rzecz Schroniska dla Bezdomnych Zwierząt w Radomiu. Dary dla czworonogów można przynosić do Urzędu Miejskiego. Akcja potrwa do 31 stycznia.
Zimowa zbiórka dla bezdomnych zwierząt to już tradycja w naszym mieście, bowiem czworonogów przebywających w radomskim schronisku nie brakuje. – W schronisku cały czas utrzymuje się poziom 580 psów, które nie były bezdomne. Wcześniej miały właścicieli i zostały porzucone. Koty, które przysłowiowo chodzą własnymi drogami, rzadziej trafiają do schroniska. Ich liczba waha się od ok. 20 do 40 sztuk. Sumarycznie jest to jednak ogromna ilość, bo ponad 600 zwierząt, które trzeba nakarmić i zapewnić im ciepłe schronienie – mówi Maryla Rybińska, prezes Radomskiego Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami.
Pożądane produkty w ramach zbiórki dla czworonogów to ryż, makaron, sucha i mokra karma dla psów i kotów, koce, pledy, kołdry oraz materiały, którymi można ocieplić boksy. – Gorąco zachęcamy do wsparcia naszej zbiórki. Ta pomoc jest szczególnie ważna w tym trudnym dla zwierząt zimowym czasie – podkreśla Katarzyna Piechota-Kaim z zespołu prasowego UM.
– Wierzę, że podobnie jak w zeszłym roku tak i w tym radomianie pokażą wielkie serca i udowodnią, że los bezdomnych zwierząt nie jest im obcy. Gorąco zachęcam wszystkich do wsparcia naszej zbiórki. Ta pomoc jest ważna szczególnie w tym trudnym dla zwierząt, zimowym czasie – apeluje prezydent Radosław Witkowski.
Produkty dla bezdomnych zwierząt można zostawiać w godzinach od 7:30 do 19:00 w holu Urzędu Miejskiego od strony ulicy Żeromskiego.
Radni Klubu Prawa i Sprawiedliwości nie zgadzają się na wybudowanie bloku przy ulicy Narutowicza, który ma powstać w ramach programu „Radom dla młodych”. – Idea jest słuszna, popieramy ją, ale nie w tym miejscu – powiedział przewodniczący Klubu Radnych PiS RM Dariusz Wójcik.
Program „Radom dla młodych” realizowany jest przez władze naszego miasta, a jednym z jego punktów jest budowanie mieszkań na wynajem. Nowy blok z ok. 45 mieszkaniami ma powstać przy ul. Narutowicza, u zbiegu z ulicą Chałubińskiego.
Klub Radnych PiS Radom
– Nie ma naszej zgody na budowę bloku mieszkalnego przy ulicy Narutowicza. Idea jest słuszna, popieramy ją, ale nie w tym miejscu. Ta lokalizacja, jeżeli tylko blok powstanie, będzie budziła kontrowersje. W sąsiedztwie znajduje się oświetlone boisko, na którym piłkarze grają również po godzinie 22 i mieszkańcom tego bloku na pewno by to przeszkadzało. Potwierdzeniem są skargi radomian kierowane do dyrektora PSP nr 4 w okresie wiosenno-letnio-jesiennym w sprawie boiska – mówił przewodniczący Dariusz Wójcik.
Czwartą edycję Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza ogłaszają organizatorzy – Prezydent Radomia oraz Muzeum Witolda Gombrowicza we Wsoli. Wyróżnienie przyznawane jest za pierwszą lub drugą książkę autora napisaną prozą artystyczną i wydaną w 2018 roku. Zgłoszenia do nagrody przyjmowane będą do końca stycznia.
Honorowym patronem Nagrody Gombrowicza jest Rita Gombrowicz, wdowa po pisarzu. Laureaci otrzymują 40 000 złotych, statuetkę (przez pierwszych nagrodzonych złośliwie nazwaną „otwieraczem”) oraz lornetkę, przedmiot po Gombrowiczowsku znaczący. Nagrodzonych wybiera kapituła w składzie: Jerzy Jarzębski (przewodniczący), Ewa Graczyk, Anna Kałuża, Zofia Król, Zbigniew Kruszyński, Józef Olejniczak i Justyna Sobolewska.
Pięć nominacji do nagrody kapituła ogłasza w czerwcu. Nazwisko laureata (lub laureatów; regulamin dopuszcza podział nagrody) ogłaszane jest we wrześniu.
We wszystkich dotychczasowych edycjach do Nagrody Gombrowicza zgłoszono łącznie 230 książek. W pierwszej edycji kapituła wskazała dwoje laureatów: Weronikę Murek („Uprawa roślin południowych metodą Miczurina”, wyd. Czarne) i Macieja Hena („Solfatara”, wyd. W.A.B.), w drugiej edycji wybrano Annę Cieplak („Ma być czysto”, Stowarzyszenie im. Stanisława Brzozowskiego/Wydawnictwo Krytyki Politycznej), zaś w trzeciej Marcina Wichę (Rzeczy, których nie wyrzuciłem”, wyd. Karakter).
Pozostali nominowani w poprzednich edycjach to: Agnieszka Kłos, Maciej Płaza, Tomasz Wiśniewski, Salcia Hałas, Natalia Fiedorczuk-Cieślak, Aleksander Wenglasz, Aleksandra Zielińska, Grzegorz Bogdał, Aleksandra Lipczak, Adam Robiński i Paweł Sołtys.
Mecenasem Nagrody już po raz trzeci jest Jarosław Krzyżanowski.
Nagrodzie towarzyszy festiwal, którego gośćmi byli m.in. Rita Gombrowicz, Zbigniew Mikołejko, Adam Lipszyc, Aleksander Fiut, Jacek Leociak, Irena Jun, Jerzy Radziwiłowicz, Piotr Kłoczowski, Wiktor Zborowski, Mariusz Bonaszewski, Danuta Stenka, Łukasz Maciejewski, Grzegorz Turnau, Hanna Banaszak, Piotr Machalica.
Partnerem głównym ubiegłorocznego festiwalu był Samorząd Mazowsza.
Partnerem Nagrody jest Miejska Biblioteka Publiczna w Radomiu.
Zgłoszenia do Nagrody, wraz z o ośmioma egzemplarzami książki, należy przesyłać do: Muzeum Witolda Gombrowicza (ul. W. Gombrowicza 1, 26-660 Wsola, 26-660, z dopiskiem „Nagroda”).
Książki do konkursu mogą zgłaszać wydawnictwa, autorzy, osoby reprezentujące instytucje kultury, media o charakterze literackim, osoby prywatne, a także członkowie Kapituły.
Więcej informacji i regulamin Nagrody dostępne są na stronie: www.nagrodagombrowicza.pl, pytania można kierować także do sekretarza kapituły: t.tyczynski@nagrodagombrowicza.pl.
Warto zaznaczyć, że Nagroda Literacka im. Witolda Gombrowicza pozostaje jedynym w Polsce wyróżnieniem za debiut prozatorski przyznawanym – od nominacji po werdykt końcowy – przez jury, w skład którego wchodzą osoby zawodowo zajmujące się literaturą.
Trwa akcja pn. „Bezpieczne lodowiska 2019”, w ramach której radomscy strażacy udzielają wsparcia w organizacji lodowisk. O tym, dlaczego warto skorzystać z oferowanej pomocy mówi kpt. mgr inż. Konrad Neska, oficer prasowy komendanta miejskiego Państwowej Straży Pożarnej w Radomiu.
W ramach akcji „Bezpieczne lodowiska 2019” strażacy udzielają wsparcia na pisemną prośbę dyrektora szkoły lub zarządcy terenu złożoną na sekretariat tut. komendy. Do prośby należy dołączyć pisemną zgodę na pobór wody oraz zgodę właściciela terenu na wylanie lodowiska.
Warunkiem wylania lodowiska jest właściwe przygotowanie przez zgłaszającego terenu poprzez wyrównanie nawierzchni, usypanie band z piasku lub śniegu ewentualnie ustawienie barierek. – Korzystając ze wsparcia w organizacji lodowisk można zyskać podwójnie. Podczas akcji strażacy sprawdzają zarówno hydranty jak również drogi dojazdowe do szkół oraz osiedli mieszkaniowych – mówi kpt. Konrad Neska.
Pracownicy Muzeum im. Jacka Malczewskiego wzorem ubiegłego roku przygotowali cykl wykładów dla ciekawych świata radomian. Cykl zainauguruje już w najbliższą niedzielę historyk Anna Jankowska, która wygłosi prelekcję pt. „Biały Orzeł na proporcu”. Kolejno w lutym archeolog Mariusz Król opowie o restauracji zabytków. Wszystkie prelekcje odbywać się będą w wybraną niedzielę każdego miesiąca (z wyjątkiem sierpnia) o godz. 12:00.
– W zeszłym roku również mieliśmy taki cykl. W każdym miesiącu w roku kolejna osoba z kolejnego działu przygotowuje wykład. Cykl rozpoczyna 24 lutego Mariusz Król, który opowie o „Restauracji zabytków archeologicznych. Wykorzystanie szkła akrylowego”. Prelekcje zawsze będą się odbywały w niedzielę o godz. 12:00. Wykłady są zróżnicowane także dla każdego znajdzie się coś innego, serdecznie zapraszamy – zachęca Ilona Pulnar-Ferdiani, kierownik działu oświatowego muzeum.
Radomski „Malczewski” przez okrągły rok nie będzie się nudzić. We wnętrzu muzeum zostanie zaprezentowanych wiele nowych wystaw m.in. ciekawa „Arktyka, Antarktyka, czyli polskie badania polarne” oraz największa w 2019 roku ekspozycja pt. „Oblicza kobiet w Twórczości Jacka Malczewskiego”. „Piastowie, czyli poczet królów i książąt polskich” to pierwsza nowa wystawa zaplanowana na ten rok, która dedykowana jest dzieciom.
– Pierwszą wystawą, która pojawi się ok. 10 lutego, będzie ekspozycja dedykowana dzieciom pt. „Piastowie, czyli poczet królów i książąt polskich”. Jest to wystawa wypożyczona z Muzeum Lalek w Pilźnie. Następnie w marcu nastąpi otwarcie wystawy archeologicznej „Piotrówka”, czyli tego, co było prezentowane do tej pory w Domach Gąski i Esterki. Ta wystawa, która być może będzie zmieniona, pokaże historię Radomia od X do XV w. Kolejna wystawa, którą zaprezentujemy w dużej sali to „Arktyka, Antarktyka, czyli polskie badania polarne”. Ta ekspozycja przyrodniczo-etnograficzna będzie prezentowana dosyć długo, bo pół roku. Temat bardzo ciekawy i rzadko u nas poruszany. Na wystawie zaprezentujemy sylwetki polskich naukowców związanych z Syberią . Kolejną ekspozycją największą w tym roku to Jacek Malczewski, czyli portrety kobiet w twórczości Jacka Malczewskiego. To będzie największa wystawa w roku bieżącym, zawierająca dzieła wypożyczone z innych muzeów i wzbogacona o nasze zbiory. Dokładny tytuł tej wystawy to „Moja dusza. Oblicza kobiet w Twórczości Jacka Malczewskiego”. Jej otwarcie nastąpi 4 października. Ekspozycja będzie czynna do końca roku. Planujemy jeszcze kilka wystawowych niespodzianek – opisuje Ilona Pulnar-Ferdiani, kierownik działu oświatowego muzeum.
Plany wystawowe Muzeum im. Jacka Malczewskiego na ten rok obejmują również ekspozycję z bursztynem w roli głównej, wypożyczoną z Muzeum Ziemi Polskiej Akademii Nauk. Bursztyny i inne obiekty tworzące wystawę zostaną zaprezentowane w drugiej połowie roku, w okresie październik-grudzień.
Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” zaprasza na trzy godne uwagi wystawy: Krzysztof Mańczyński. Malarstwo. 50 lat pracy twórczej, Ogólnopolskie Biennale Sztuki oraz ArtNOBLE 2017. Dzieła prezentowane są w ramach zimowej propozycji artystycznej instytucji, której kolekcja własna liczy ponad 5 tys. dzieł.
Krzysztof Mańczyński. Malarstwo. 50 lat pracy twórczej
Wystawa czynna do 24.02.2019 roku
Kurator: Krzysztof Mańczyński
– Krzysztof Mańczyński należy do grona najważniejszych artystów tworzących w Radomiu po II wojnie światowej. Jego dorobek, ze względu na rangę, możemy obecnie konfrontować z dokonaniami ks. Władysława Paciaka czy Edwarda Kiełtyki. Mańczyński jest artystą wszechstronnym, świetnie realizującym się w zakresie różnych technik plastycznych, chętnie mieszającym je ze sobą. Jesienią 2016 r., Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu przypomniało rysunki, kolaże i projekty plakatów artysty, prezentując na wystawie (Orzeł biały na tle nerwowym. Rysunki Krzysztofa Mańczyńskiego. Wybór z lat 1967-2016) 90 wybranych prac. Z okazji jubileuszu „Elektrownia” zaproponuje wybór kilkudziesięciu obrazów pochodzących ze wszystkich okresów aktywności artysty. Począwszy od najwcześniejszych, wpisujących się w nurt nowej figuracji lat 60., poprzez metaforyczne kompozycje z lat intensywnej działalności w Grupie M-5, aż po ekspresyjne, noszące znamiona sztuki krytycznej, obrazy z lat 80. i 90. Wystawę zdominują charakterystyczne dla Mańczyńskiego motywy „miejsko- wiejskie”, tworzone z niezwykłą swobodą, ekspresją i swadą.
„6” Krzysztof Mańczyński, fot. Marcin Kucewicz ( Euro (Przedwiośnie), 2008, olej, płyta pilśniowa, 55,2 x 82 cm)
Kolorystyczna wirtuozeria i formalna dowolność, deformacja oraz krytyczna uszczypliwość, przenikające się wzajemnie w jego obrazach, paradoksalnie oddają wrażenie realnie otaczającej nas rzeczywistości, w której absurd, bałagan, przypadek i zachwianie proporcji stały się już czymś normalnym. Kontrastem dla zarysowanej dominanty tematycznej będą kompozycje (głównie z lat ostatnich), w których kolorystyczna gra służy wydobyciu i przekazaniu emocji zainicjowanych cudownością natury, w której obecność człowieka zaznaczona zostaje wyłącznie w sposób symboliczny. Wśród zgromadzonych na wystawie obrazów znajdują się zarówno dzieła będące własnością artysty jak i te wypożyczone z radomskiego muzeum oraz od grupy kolekcjonerów, sympatyków twórczości i osoby Krzysztofa Mańczyńskiego – opisał Mariusz Jończy.
Krzysztof Mańczyński urodził się 8 kwietnia 1940 r. w Radomiu. Studiował na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1962-68. Dyplom w Pracowni Ilustracji prof. Jana Marcina Szancera (1968). Uprawia malarstwo i rysunek, projektuje plakaty, w swojej twórczości zajmował się też rysunkiem satyrycznym i drobną formą rzeźbiarską. Członek radomskiej Grupy M-5 i Stowarzyszenia Ruchu Artystycznego „Świat” (I poł. lat 80.). Uczestnik wielu wystaw indywidulanych i zbiorowych w Polsce i za granicą (Bułgaria, Niemcy, Ukraina, USA, Wielka Brytania).
Ogólnopolskie Biennale Sztuki, 45. Salon Zimowy
Wystawa czynna do 25.01.2019 roku
Kurator wystawy: Andrzej Markiewicz
Tegoroczna edycja Salonu Zimowego jest edycją jubileuszową, 45. Salonem Zimowym, który podtrzymuje tradycyjną formułę konkursu.
Jest ona kontynuacją reaktywowanego w 2011 r. – po dwudziestopięcioletniej przerwie – 42. Salonu Zimowego – ciąg dalszy.
„Energia 6”, Salon Zimowy, fot. z archiwum Wydziału Sztuki
Zbiorowe wystawy, zwłaszcza te łączące odmienne dyscypliny sztuki, dają możliwość wejrzenia w różnorodność postaw, rodzajów ekspresji, pozwalają na odkrycie atrakcyjności działań artystycznych, zawierającej się w niepowtarzalności dzieł skierowanych do odbiorców, miłośników sztuki.
Pragniemy przypomnieć, iż wystawa ta jest najstarszą ogólnopolską wystawą w powojennej Polsce – pierwsza miała miejsce w maju 1945 r. Zaledwie pół roku po odzyskaniu niepodległości organizowali ją ludzie Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych pełni nadziei, że kultura i sztuka, która przetrwała czas okupacji będzie służyła społeczeństwu. Kolejne wystawy miały różny wymiar i charakter, ale zawsze służyły promocji polskiej sztuki. W wystawach tych uczestniczyli najwybitniejsi twórcy polscy, tacy jak: Magdalena Abakanowicz, Eugeniusz Eibisch, Tadeusz Kantor, Tadeusz Brzozowski, Stanisław Fijałkowski, Józef Gielniak, Czesław Rzepiński ,Stefan Gierowski, Alfons Karny, Jan Lebenstein, Zbigniew Lutomski, Tymon Niesiołowski, Teresa Pągowska, Adam Myjak.
Zamiarem organizatorów tegorocznej ekspozycji jest by była to wystawa, która pokaże sens dobrze rozumianej tradycji artystycznej oraz działalności społecznej przy jej organizacji.
WYSTAWA artNOBLE 2017
Wystawa czynna do 25.01.2019 roku
Kurator wystawy: Maciej Andrzejczak
Edukacyjny Festiwal Sztuki artNoble organizowany jest przez Fundację Kultury i Sztuki – artHOLDING od 2012 r. Wydarzenie tworzone jest w partnerstwie z publicznymi uczelniami artystycznymi, w szczególności plastycznymi, muzycznymi, teatralnymi i filmowymi a także wybranymi uczelniami niepublicznymi oraz uniwersyteckimi wydziałami artystycznymi. Celem festiwalu jest promocja najzdolniejszych absolwentów, zaproszonych do konkursu artNoble. Każda z uczelni typuje trzy najlepsze prace dyplomowe. Kolejnym krokiem jest głosowanie, w którym bierze udział kapituła nagrody składająca się z ponad 40 osobistości świata nauki, kultury i sztuki, w tym rektorzy polskich uczelni artystycznych. Najbardziej wyróżniające się „osobowości twórcze” otrzymują statuetkę 1-Art, która przyznawana jest w dwóch kategoriach: Muzyka i Plastyka.
„Draperia”, artNOBLE, fot. Maciej Andrzejczak
Laureatem konkursu artNoble 2017 został Maciej Andrzejczak – rocznik 1992. Absolwent Wydziału Malarstwa i Rysunku na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. W 2017 roku obronił pracę dyplomową „Deziluzja” (praca praktyczna) w pracowni prof. Andrzeja Zdanowicza oraz „Paradoksy i potencjał iluzji w malarstwie” (praca teoretyczna), której promotorem była prof. Marta Smolińska. W 2017 r. otrzymał Grand Prix 37. Edycji Konkursu im. Marii Dokowicz. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Rektora UAP. Doktorant na Wydziale Malarstwa i Rysunku. Od 2018 roku pełni obowiązki asystenta w II Pracowni Rysunku na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Malarstwo Macieja Andrzejczaka zdaje się zadawać pytanie o to, w co chcemy wierzyć. Artysta zwraca uwagę na relację pomiędzy tym, co iluzyjne, abstrakcyjne a tym, co rzeczywiste. Pragnie aktywizować widza poprzez obiektowość swoich obrazów. Stara się intensyfikować doświadczanie iluzji. Powstanie cyklu pt. „Deziluzja” jest rezultatem podążania artysty w stronę metamalarstwa. Płótna te są próbą przewartościowania klasycznego odbioru obrazu malarskiego. Prace prowadzą otwarty dialog z historią malarstwa, nawiązując do siedemnastowiecznych holenderskich martwych natur. Cykl ten można podzielić na trzy grupy obrazów względem deziluzji. Pierwszą są tradycyjnie malowane na licu obrazy o klasycznej formie. Drugi zbiór stanowią prace, do których zostały stworzone specjalne modele. Trzecim natomiast są obrazy, które eksplorują potencjał własnej formy. Ta różnorodność opiera się na relacjach pomiędzy bokiem a licem obrazu. Forma prac ma wzmagać ich przedmiotowy charakter oraz niejednoznaczność. Pozostawione puste, białe lica nawiązują do teorii G. Boehma o ikonicznym gęstnieniu rzeczywistości w obrazie. Pozostawiony grunt niejako oczekuje malowidła, jednocześnie nim będąc. Prace spaja idea dekonstrukcji iluzji w obrazie. Intencją artysty jest wprowadzanie odbiorcy w grę dotyczącą natury malarstwa. Ma nadzieję, że jego obrazy staną się również punktem wyjścia do refleksji nad otaczającą nas wizualnością. Na wystawie w „Elektrowni” zostaną pokazane także nowe prace artysty z projektu „Still Life” będące kontynuacją projektu „Deziluzja”.
