Już poprzednia edycja Festiwalu Gombrowiczowskiego pokazała jak dobrą współpracą z Ministerstwem Spraw Zagranicznych cieszy się radomski teatr
Wsparcie ze strony ministerstwa umożliwiło promocję teatru poprzez wszystkie polskie instytuty poza granicami kraju oraz zapewniło pobyty studyjne reżyserów i twórców, chcących włączyć się w jubileuszowy festiwal.
W tym roku Teatr Powszechny ponownie został doceniony przez MSZ, a o szczegółach mówi Dyrektor Teatru Powszechnego Małgorzata Potocka:
Radomski Teatr Powszechny otrzymał dotacje ministerialne, które umożliwią realizację trzech ważnych projektów
Pośród projektów sfinansowanych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego znalazły się warsztaty teatralne dla osób z zespołem Downa. O szczegółach inicjatywy mówi Dyrektor Teatru Powszechnego w Radomiu Małgorzata Potocka:
Kolejne dofinansowanie, ma umożliwić zmodernizowanie i wyposażenie w niezbędny sprzęt dużej sceny Teatru Powszechnego w Radomiu.
Narodowe Centrum Kultury wyróżniło radomski teatr za projekt 'Gombrowicz – uniwersalny bez granic’. Otrzymana dotacja umożliwi prezentację Międzynarodowego Festiwalu Gombrowiczowskiego oraz promocję miasta i Teatru na arenie ogólnopolskiej. Dodatkowo na nagrody festiwalowe minister Piotr Gliński przyznał placówce kolejne pieniądze.
Łącznie kasa radomskiego teatru powiększyła się aż o 581 tysięcy złotych.
Modernizacja sprzętu, cykl warsztatów dla nauczycieli i spektakle online – to założenia trzech programów, które wkrótce zrealizuje Teatr Powszechny im. Jana Kochanowskiego w Radomiu. Na nowe projekty placówka otrzymała właśnie ministerialne dofinansowanie. To ponad 260 tys. zł dotacji
To kolejny zastrzyk gotówki dla „Powszechnego”. Radomski teatr otrzyma dofinansowanie z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Tym razem to ponad 260 tysięcy złotych dotacji na trzy programy. Najdroższy z nich, wart prawie 130 tys. zł dotyczy modernizacji teatralnego sprzętu m.in. nagłośnienia i oświetlenia – mówi Jolanta Korłub-Ogonowska z Teatru Powszechnego im. Jana Kochanowskiego w Radomiu.
Kolejnym programem z dotacją jest „Kultura w sieci”. To 82 tys. zł na prezentacje spektakli „Powszechnego” w internecie. Rejestracje zostaną dostosowane dla osób niewidomych i niesłyszących.
Radomski teatr z ministerialnego dofinansowania zrealizuje także program o wartości 51 tys. zł dedykowany nauczycielom. Chodzi o projekt „Edukacja dla nauczycieli różnych rodzajów szkół”. W ramach tego programu odbędzie się cykl warsztatów.
Teatr Powszechny w Radomiu skorzysta także w tym roku z ministerialnej dotacji na organizacje XIV Międzynarodowego Festiwalu Gombrowiczowskiego. Wydarzenie odbędzie się w dniach od 10 do 14 października br.
Teatr Powszechny ma nowy plakat promujący Festiwal Gombrowiczowski. Projekt został wyłoniony w zamkniętym konkursie międzynarodowym. Wzięli w nim udział uznani artyści specjalizujący się w sztuce plakatowej. Najlepsza zdaniem jurorów okazała się praca Michała Batorego
Profil Witolda Gombrowicza w formie pięści na fioletowym tle – to zwycięski plakat artysty Michała Batorego. Chodzi o Międzynarodowy Konkurs na najciekawszy plakat Gombrowiczowski zorganizowany przez Teatr Powszechny w Radomiu. Praca stanie się graficzną wizytówką XIV Międzynarodowego Festiwalu Gombrowiczowskiego. Jak podkreśla juror Wojciech Leder malarz i profesor łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych – autor projektu to jeden z najwybitniejszych polskich plakacistów i laureat międzynarodowych konkursów.
Do udziału w konkursie zaproszono wybitnych plakacistów. Jury, któremu przewodniczyła Małgorzata Potocka, dyrektor Teatru Powszechnego im. Jana Kochanowskiego, przyznało trzy nagrody: za pierwsze miejsce – 6000 zł – dla Michała Batorego, za drugie miejsce – 4000 zł dla Justyny Czerniakowskiej, za trzecie miejsce – 3000 zł dla Anny Wieluńskiej.
Teatr zaprezentuje wyróżnione plakaty podczas inauguracji XIV Międzynarodowego Festiwalu Gombrowiczowskiego. Jak opisuje juror Tomasz Tyczyński, kurator Muzeum Witolda Gombrowicza we Wsoli – konkurs zorganizowano w związku z przypadającą w tym roku 50. rocznicą śmierci Witolda Gombrowicza. Od tego roku ma się odbywać regularnie.
Organizatorem Międzynarodowego Konkursu na najciekawszy plakat Gombrowiczowski był Teatr Powszechny im. Jana Kochanowskiego w Radomiu przy wsparciu Muzeum Witolda Gombrowicza we Wsoli oraz Muzeum Plakatu w Wilanowie.
Teatr Powszechny w Radomiu jest organizatorem Międzynarodowego Festiwalu Gombrowiczowskiego od 26 lat.
Ubiegłoroczny XIII Międzynarodowy Festiwal Gombrowiczowski, który odbył się w Teatrze Powszechnym w Radomiu został zgłoszony do XX edycji Konkursu o Nagrodę Marszałka Województwa Mazowieckiego
Kapituła nagrody wzięła pod uwagę stałą troskę o rozwój Festiwalu m.in. poprzez wprowadzenie do przeglądu formuły konkursowej oraz organizację konkursu dla młodych reżyserów na pomysł i realizację sceniczną wybranego tekstu Witolda Gombrowicza.
W zgłoszeniu czytamy również m.in.:
„13. edycja miała znakomity poziom, a konkurs przyniósł efekt w postaci prawdziwego „powiewu młodości”, czyli spektaklu według Ferdydurke. Spektakl otrzymał nie tylko zaproszenia na wiele innych festiwali, ale także bardzo dużo nagród.”
Laureatów konkursu poznamy przed końcem tego roku.
O nagrodzie:
Nagroda Marszałka Województwa Mazowieckiego jest jednym z najbardziej prestiżowych wyróżnień na Mazowszu.
Celem Konkursu jest uhonorowanie osób fizycznych lub prawnych, a także innych podmiotów, które mają szczególne zasługi w zakresie promocji Województwa Mazowieckiego w kraju i na świecie w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury, na podstawie oceny całokształtu działalności lub osiągnięć o istotnym znaczeniu. Poprzez szczególne zasługi należy rozumieć w szczególności wszelkie działania wykraczające poza podstawowe obowiązki zawodowe kandydata. Nagrodą honorowane są niepospolite pomysły i twórcze inicjatywy, które są wyrazem autentycznych pasji.
Wśród dotychczasowych laureatów znaleźli się m.in.: Józef Hen, Barbara Wachowicz, ks. Jan Twardowski, Wojciech Siemion, Jerzy Janicki czy Sława Przybylska.
Spośród nominowanych przez uprawnione podmioty, Kapituła wyłoni 10. laureatów, którzy podczas uroczystej gali otrzymają pamiątkową statuetkę oraz nagrodę pieniężną w wysokości 10 tys. zł.
Już po raz trzynasty Teatr Powszechny im. Jana Kochanowskiego w Radomiu będzie gospodarzem Międzynarodowego Festiwalu Gombrowiczowskiego. W tym roku festiwal obchodzi 25-lecie. Jubileuszowa edycja odbędzie się w dniach 20 – 27 października. Widzowie obejrzą 11 spektakli konkursowych.
Organizowany w Radomiu co 2 lata (od 1993 roku) Międzynarodowy Festiwal Gombrowiczowski jest jednym z najważniejszych festiwali teatralnych w kraju i jedynym, który swoje artystyczne zainteresowanie ogniskuje wokół twórczości polskiego autora. W czasie 7 festiwalowych dni widzowie będą mogli obejrzeć 11 przedstawień konkursowych, w których zaprezentują się teatry z Warszawy, Radomia, Łodzi, Wałbrzycha, Zielonej Góry, Zakopanego, a także zespoły z Wiednia i Buenos Aires. Tegoroczne spektakle oceniać będzie jury w składzie: Dorota Segda, Bożena Sawicka, Jacek Wakar i Łukasz Drewniak. Festiwalowi towarzyszyć będą m.in. spotkania z twórcami, wystawy oraz przedstawienia pozakonkursowe. Wybór miejsca, w którym odbywa się festiwal poświęcony Gombrowiczowi, jest nieprzypadkowy. Okolice Radomia to rodzinne tereny pisarza. Organizatorami festiwalu są Urząd Miejski i Teatr Powszechny w Radomiu. Wydarzenie współfinansowane jest przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Program XIII MFG znajduje się na stronie www.teatr.radom.pl
Teatr Powszechny im. Jana Kochanowskiego w Radomiu przygotował na trzynastą edycję festiwalu spektakl „Ferdydurke” w adaptacji i reżyserii Aliny Moś-Kerger. Premiera 20 października o godz. 21:00 na scenie kameralnej.
Alina Moś-Kerger o radomskiej inscenizacji „Ferdydurke”:
„Ferdydurke” jest powieścią opartą na faktach. I potwierdzi to rozmowa z każdym myślącym trzydziestolatkiem. Wystarczy zapytać kim jest, jak to się stało, że jest tym kim jest, czy w ogóle potrafi to doprecyzować, czego jest w życiu pewien, a czego na pewno pewien nie jest. Tu nie ma bezpodstawnych rozważań, wydumanej filozofii, to są potwierdzone fakty. Tak jest w powieści i tak jest w radomskiej inscenizacji, stworzonej przez grupę wiekiem mniej lub bardziej oscylującą wokół trzydziestki. Inscenizacji budowanej na faktach właśnie, na uniwersalności, na gębie stworzonej nam, budującym.
Sam Gombrowicz komentował, że głównym problemem „Ferdydurke” jest problem formy. Człowiek nigdy nie jest sobą, traci autentyczność, popada w kolejne narzucane przez innych ludzi formy, ale też sam jest ich twórcą. Formą będzie więc sposób bycia, czucia, myślenia, mówienia i działania. I nie ma znaczenia wiek, epoka, miejsce, płeć, warstwa społeczna, nie ma ucieczki przed formą.
Spektakl nie doprecyzowuje miejsca ani czasu akcji, posługuje się ascetycznymi formami scenograficznymi, zbudowany jest na aktorstwie, ruchu, a przede wszystkim gombrowiczowskim słowie. Uwięziony na scenie Józio nie potrafi z niej zejść, a im więcej pojawia się na niej postaci, im więcej dobiega tam głosów, w tym ciaśniejszy chwytają go klincz. A jednocześnie mimo absurdu, groteski, filozoficznych dygresji, chcemy pokazać proste relacje międzyludzkie: między kolegami, między nauczycielem a uczniami, między członkami tej samej rodziny, między zlecającymi i usługodawcami. To są proste relacje, bo od czasu Gombrowicza niewiele się nie zmieniło.
Spektakl współtworzą wraz ze mną scenograf Natalia Kołodziej, kompozytor Łukasz Matuszyk i odpowiedzialna za ruch sceniczny Katarzyna Kostrzewa. Na scenie występują młodzi aktorzy Teatru Powszechnego w Radomiu, w tym debiutujący Mateusz Paluch w roli Józia. Zdawać by się mogło, że uosabiamy to, co lubił i cenił sam Gombrowicz: młodość, prawdę, energię, świadome niedookreślenie.
To nie może być przypadek, że reżyseruję „Ferdydurke” właśnie teraz, w wieku lat 33, czyli dokładnie w tym wieku, w którym Witold Gombrowicz napisał swoją pierwszą powieść. Pokrewieństwo myśli i spostrzeżeń zaskakuje mnie czasem, ale pozwala wierzyć, że to dobrze, że ja, że on i że właśnie teraz. Jestem całkowicie zaangażowana w spektakl, który tworzę, ale wiem, że tworzą go przecież także inni ludzi, a potem kolejni inni ludzie będą go oglądać, więc samo nasuwa mi się pytanie: kto tak naprawdę jest twórcą „Ferdydurke”? Autor? Inscenizator? Współtwórcy? Odbiorcy? Wszyscy, wszyscy tworzymy ten spektakl i wszyscy mamy wpływ na to, jaki on jest. Wiadomo, że jednym będzie mądry, drugim głupi, jednym znaczny, drugim ledwie dostrzegalny, jednym pospolity, drugim arystokratyczny, o tym pisał już sam Gombrowicz. A dalej, parafrazując jego słowa: przekleństwem ludzkości jest, iż każdy musi być odczuty i oceniony przez każdego. To samo jest przekleństwem teatru. Przychodźcie zatem odczuć nas i oceniać!
Alina Moś-Kerger
fot. Kamil Strudziński
źródło: Teatr Powszechny im. Jana Kochanowskiego w Radomiu
Dobiegł końca kolejny sezon artystyczny w Teatrze Powszechnym im. Jana Kochanowskiego w Radomiu. Był to intensywny czas dla instytucji, która wypuściła osiem premier (w tym 3 prapremiery) oraz wznowiła po eksploatacyjnej przerwie kilka nieco starszych, wielkoobsadowych produkcji: „Władzę”, „Cafe Sax”, „Doris Day” czy „Annę Kareninę”. Pierwsze spektakle po wakacyjnej przerwie odbędą się we wrześniu.
– Ten jubileuszowy sezon był dla nas pod wieloma względami wyjątkowy – mówiła Jolanta Korłub-Ogonowska z działu literackiego. – Wydaliśmy kilkusetstronicową monografię „Marzyć znaczy tworzyć. Teatr Powszechny im. J. Kochanowskiego w Radomiu 1976-2016”, prezentującą 40 lat radomskiej sceny. Podołaliśmy trudnemu pod względem artystycznym i organizacyjnym wyzwaniu, jakim była premiera musicalu „Człowiek z La Manchy”. Wierzymy, że ta produkcja okazała się godną propozycją na 40-lecie Powszechnego. Entuzjastyczne przyjęcie i mnogość pozytywnych głosów, jakie do nas wciąż na temat tego spektaklu docierają, świadczy o tym, że opowieść o Don Kichocie podbiła serca widzów. Wciąż ogromną popularnością cieszą się nasze hity z ubiegłych sezonów. Nowe tytuły stały się natomiast znakomitym uzupełnieniem repertuaru, budując jego różnorodność gatunkową i formalną oraz zyskując przychylność publiczności. Wystarczy spojrzeć na statystyki ostatnich dziesięciu miesięcy, w których zagraliśmy ogółem 430 spektakli dla rekordowej liczby 75 620 widzów. Jest to jeden z najwyższych wyników frekwencyjnych w dziejach naszego teatru – podkreśliła Jolanta Korłub-Ogonowska.
Nowy sezon w radomskim teatrze rozpocznie się wrześniową premierą sztuki „Napis” Geralda Sibleyrasa w reżyserii Krzysztofa Babickiego. Kolejne produkcje to „Daszeńka” Karela Čapka w reż. Marka Zákostelecký’ego oraz przedstawienie „Ja, Feuerbach” Tankreda Dorsta w reż. Zbigniewa Rybki.
W dniach 20-27 października br. w Teatrze Powszechnym odbędzie się trzynasta edycja Międzynarodowego Festiwalu Gombrowiczowskiego. Festiwalową wizytówką radomskiej instytucji będzie adaptacja „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza w reżyserii Aliny Moś-Kerger, zwyciężczyni konkursu gombrowiczowskiego dla młodych reżyserów.
