Poszukiwanie, które staje się obsesją, mężczyzna, który nie ma czasu do stracenia, i kobieta, dla której warto żyć. Tak w skrócie można powiedzieć o książce Cukiereczek Grzegorza Bartosa.
Zapraszam do wysłuchania kolejnej audycji z cyklu Książka na weekend w Radiu Radom. O powieści Cukiereczek mówi Dariusz Wróbel z działu promocji Miejskiej Biblioteki Publicznej w Radomiu.
Gerard Burzyński, policjant z wydziału dochodzeniowo-śledczego radomskiej Jedynki prowadzi prywatne śledztwo w sprawie zaginięcia byłej mistrzyni kickboxingu, Eweliny Frankowskiej – Cukiereczka. Przemierza zakamarki „miasta z wyrokiem”, jego zaułki, ślepe ulice, torowiska, Planty.
Poszukiwanie Cukiereczka to dla niego znacznie więcej niż praca, więcej niż zadanie – w grę wchodzi uczucie. Czeka go niełatwa przeprawa, bowiem porywacz, postać z cienia, obdarzył swoją ofiarę równie silnym afektem.
„Współczuję temu, kto spróbuje jej zrobić krzywdę” – mówi o Frankowskiej jej stary trener. Cukiereczek walczy od trzynastego roku życia. Dziewczyna, która wychowała się w najgorszej dzielnicy miasta, weszła na sam szczyt sportów walki i… zrezygnowała. Dlaczego? Radomski policjant szukając tropów, dotyka niejednej tajemnicy związanej z byłą mistrzynią. A zegar tyka. Gerard ma coraz mniej czasu, aby odkryć, kto jest stalkerem.
„Cukiereczek” to thriller o obsesji. Powieść kryminalna o poszukiwaniu odpowiedzi. Przejmujący obraz szaleństwa i portret miasta skazanego na śmierć.
Autor przygotowując się do napisania powieści zapoznał się z policyjnymi kronikami. Choć historia jest wymyślona, to są tam też zdarzenia, które miały miejsce naprawdę. Pierwowzorem głównej bohaterki jest radomska zawodniczka.
Zapraszam do wysłuchania kolejnej audycji z cyklu Książka na weekend w Radiu Radom. Dziś polecamy książkę Moniki Szwai pt. Jestem Nudziarą.
Powieść została wydana w 2003 roku przez wydawnictwo Prószyński i Spółka. Śmiało można ją polecić jako książkę na weekend.
Już na pierwszej stronie czytamy
„Jestem nudziarą.
Doszłam do tego wniosku po dogłębnym przemyśleniu sprawy.
Odstaję od społeczeństwa, które jest wesołe, nowoczesne i przebojowe.
Nie miewam fioletowych paznokci ani pomarańczowych włosów.
Ubieram się zawsze w czarne kiecki.
Uważam, że jest mi w nich do twarzy, ale co z tego?
Maluję się śladowo.
Nie wiedziałam, kto to jest Gulczas
Chodzę do filharmonii i słucham muzyki poważnej.
Nie oglądam teledysków.
Nie zamawiam pizzy z dowozem do pracy.
A tym bardziej do domu.
Jestem nudziarą i mam przerąbane!”
Tak oto przedstawia się główna bohaterka, trzydziestoletnia Agata Czupik. Jednak wcale nie jest aż taką nudziarą. Za sprawą pewnych wydarzeń jej życie zmienia się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki.
Agata po odrzuceniu awansów dziekana zwalnia się z pracy na uczelni i podejmuje pracę w liceum jako nauczycielka języka polskiego. Zostaje też rzucona na głęboką wodę, gdyż dostaje na wychowawstwo klasę, której nikt w szkole nie chce. Pomimo braku doświadczenia i niechęci do nauczania, jest świetnym pedagogiem i wspaniale radzi sobie z wychowankami. Okazuje się, że praca w szkole jako nauczycielka jest jej powołaniem.
Nietypowe metody nauczania podobają się uczniom. Po mistrzowsku rozwiązuje najtrudniejsze dylematy swoich podopiecznych. Nowa polonistka zdobywa uznanie i szacunek swojej klasy bystrzaków. Natomiast niektórym nauczycielom i rodzicom nie przypadają do gustu jej metody. Jednak i z nimi Agata sobie radzi. Odrzuca lesbijskie zaloty pani wicedyrektor, radzi sobie z krytyką wielu kolegów oraz egoistycznych rodziców.
W międzyczasie w jej życiu pojawia się dwóch mężczyzn. U samotnej dotąd młodej kobiety wywołuje to falę przemyśleń, ciekawych, poważnych i czasem zabawnych wydarzeń.
W wyborze tego jedynego chcą Agacie pomóc nieco zwariowane przyjaciółki. Czy postawią na odpowiedniego kandydata? Czy Agata zasugeruje się ich wyborem? A może wybierze tego drugiego? Tego dowiecie się czytając książkę „Jestem Nudziarą”.
Powieść napisana prostym językiem, w trakcie jej czytania wiele razy można śmiać się w głos. To doskonała propozycja dla tych, którzy chcą się zrelaksować. Lekka, łatwa, doskonała na pochmurne dni oraz jako lekarstwo na chandrę.
Mam nadzieję, że sięgniecie po książkę Moniki Szwai Jestem Nudziarą i sami się przekonacie, czy bohaterka słusznie tak o sobie mówi.
Podczas tegorocznej edycji Spotkań z Kulturą Żydowską „Ślad” odbędzie się promocja książki „Księga Radomia”. Jest to pierwsze polskie wydanie tej publikacji stanowiącej swoiste świadectwo radomskich Żydów.
„Księga Radomia. Historia zgładzonej przez nazistów społeczności żydowskiej w Polsce” została wydana w 1963 roku w Nowym Jorku. Wspomnienia radomskich Żydów zostały zebrane i spisane przez Alfreda Lipsona. Polskojęzyczny przekład po raz pierwszy pojawi się w Polsce za sprawą Ośrodka Kultury i Sztuki „Resursa Obywatelska” oraz Radomskiego towarzystwa Naukowego.
Księga miała stanowić świadectwo pamięci o Radomiu jako „klejnocie w koronie polskiego żydostwa”, jak nazywał go Alfred Lipson. W księdze zostały spisane wspomnienia osób, które urodziły się w Radomiu, ale także osób, dla których Radom stanowił tylko epizod w życiu.
– „Księga Radomia” to historia radomskiej społeczności żydowskiej zgładzonej przez nazistów podczas drugiej wojny światowej. Jest to tłumaczenie historii spisanej przez Żydów, którzy ocaleli. Książka została napisana w Stanach Zjednoczonych w latach 60. Wspomnienia zawarte w książce mają wyjątkowych charakter, ponieważ kiedy społeczność żydowska w Radomiu przestała istnieć to nie było już nikogo, kto mógłby pamiętać o tych wydarzeniach – powiedziała Renata Metzger, dyrektor Resursy Obywatelskiej.
Polskie wydanie „Księgi Radomia”zostało poszerzone o przypisy, które przygotował dr Sebastian Piątkowski. Można w nich znaleźć dodatkowe informacje dotyczące treści, takie jak: sprostowania pomyłek, notki biograficzne, wyjaśnienia pojęć, a także zaznaczenie kontrowersyjnych stwierdzeń. W „Księdze Radomia” można znaleźć m.in.listę rabinów. Dodatkowym atutem książki są ilustracje i zdjęcia. Wśród nich znaleźć można zarówno stare i archiwalne fotografia, jak i nowe, ukazujące współczesny Radom.
Książka została podzielona na pięć części: Lata budowania, Lata nieszczęścia, Bunt, Poprawa oraz Odbudowa. Każda z nich opowiada o innym okresie i porusza inne zagadnienia związane z historią radomskich Żydów. Polskie wydanie zostało uzupełnione o dodatkowe wprowadzenia dla czytelników. Książka została bardzo starannie wydana, na kredowym papierze w i twardej okładce. Polskie wydanie liczy 376 stron.
„Księgę Radomia” będzie można nabyć podczas IX Spotkań z Kulturą Żydowską „Ślad”, a także w radomskich księgarniach.
Lasse i Maia – mali detektywi, czy przygody znikających skarpetek (czterech prawych i sześciu lewych) – to tylko niektóre propozycje dla młodych czytelników, które warto przeczytać, nie tylko w weekend.
W audycji z cyklu Książka na weekend w Radiu Radom, do przeczytania powieści przeznaczonych dla dzieci i młodzieży, zachęca Marta Trojanowska, z działu promocji Miejskiej Biblioteki Publicznej w Radomiu.
Nasz gość zachęca dzieci do przeczytania książek autorstwa Martina Widmarka – Biuro detektywistyczne Lassego i Mai. To szwedzka seria książek dla dzieci ilustrowanych przez Helenę Willis.
Seria opowiada przygody dwójki dzieci – Lassego i Mai, którzy żyją w małym miasteczku Valleby i prowadząc swoje biuro detektywistyczne pomagają komisarzowi policji rozwiązywać rozmaite zagadki. Z tej serii ukazały się m.in. Tajemnica cyrku, Tajemnica kawiarni, Tajemnica złota czy Tajemnica gazety.
Na motywach książek powstały filmy pełnometrażowe. Obok serii książek, są również gry, puzzle itp.
Martin Widmark napisał również serię detektywistyczną dla młodzieży – Dawid i Larisa. Tym razem książki przeznaczone są dla nieco starszych czytelników, a zatem wszystkich tych, którzy nauczyli się czytać, poznając kolejne przygody Lassego i Mai, i chcą przejść na kolejny poziom czytelniczych wyzwań i doznań.
Dawid i Larisa to świetnie skonstruowane, trzymające w napięciu historie, w których wątek detektywistyczno-przygodowy prowokuje do refleksji nad współczesnym światem i mechanizmami jego funkcjonowania. Bohaterowie, uwikłani w skomplikowane intrygi, zmuszeni są do postawienia sobie pytań dotyczących ludzkiej egzystencji. Ciekawe tło przygód nastolatków Dawida i Larisy stanowi problematyka popularnonaukowa, np. eksperymenty genetyczne czy ekologia.
Pierwszy tom serii nosi tytuł Antykwariat pod błękitnym lustrem.
Kolejna propozycja przeznaczona jest dla dzieci, ale mogą po nią sięgnąć i młodzież i dorośli. Justyna Bednarek napisała Niesamowite przygody dziesięciu skarpetek (czterech prawych i sześciu lewych). Czy nie zastanawiało Was, gdzie znikają wrzucone do pralki skarpetki? Bo jest faktem, że znikają, skoro wsadzamy je parami, a wyjmujemy pojedyncze. Przynajmniej w domu Małej Be. Otóż zaginione skarpetki ruszają w świat, robią zawrotne kariery i mają świetne przygody: zostają gwiazdami filmowymi, detektywami, mysimi mamami albo po prostu uszczelniają wronie gniazdo.
Magiczne drzewo Andrzeja Maleszki najpierw pojawiło się jako cykl filmów fantasy dla młodszych widzów. Serial zdobył wiele nagród filmowych, m.in. prestiżową International Emmy Award w kategorii Children & Young People. Narratorem w serialu był Krzysztof Gosztyła.
Każdy z siedmiu odcinków opowiada o jakimś przedmiocie wykonanym z magicznego drzewa. Przedmioty te są obdarzone zdumiewającymi własnościami: sanki zachowują się jak pies, drewniane buty spełniają życzenia, berło daje władzę nad ludźmi. Trafiając w ręce dzieci, stają się pretekstem do opowieści o rodzinie, przyjaźni, dziecięcych problemach.
W roku 2009 powstał film o tym samym tytule, także według scenariusza i w reżyserii Andrzeja Maleszki.
Natomiast 26 sierpnia 2009 premierę miał pierwszy tom cyklu książek Magiczne drzewo. Pierwszy tom jest oparty na filmie pełnometrażowym, a jego pełny tytuł to Magiczne drzewo. Opowieść I. Czerwone krzesło. Następne noszą podtytuły: Tajemnica mostu, Olbrzym, Pojedynek, Gra, Cień Smoka, Świat Ogromnych, Porwanie, Inwazja (wydana w 2016 roku).
Biała Rika – książka Magdaleny Parys oparta jest na prawdziwych wydarzeniach. To opowieść o namiętności, grzechu, rozłące i pamięci oraz o ludziach, którzy nigdzie nie przynależą, bo zbyt często wyjeżdżali na zawsze – i zbyt wiele musieli zapomnieć.
W audycji z cyklu Książka na weekend w Radiu Radom, do przeczytania powieści Biała Rika Magdaleny Parys, zachęca Anna Skubisz-Szymanowska, dyrektor Miejskiej Biblioteki Publicznej w Radomiu.
Magdalena Parys (ur. 1971) – pisarka, dziennikarka. Zadebiutowała w 2011 roku książką Tunel, w 2015 roku została laureatką Europejskiej Nagrody Literackiej za powieść Magik, którą przetłumaczono na siedem języków. Urodziła się w Gdańsku, od dwunastego roku życia mieszka w Berlinie. Ma męża i dwójkę dzieci.
Nie krzyczała, kiedy rodziła syna. Nie mogło jej się wyrwać żadne niemieckie słowo. Nie w 1945 roku, nie wśród Polaków wracających z przymusowych robót.
Kilkadziesiąt lat później rodzinne sekrety nie dają spokoju dorastającej Dagmarze. Skąd wziął się ten dziwny akcent w mowie jej babci? Dlaczego co roku staruszka odwiedza pewien kościół? Czy naprawdę nigdy nie spotkała się z siostrą bliźniaczką, choć ta ciągle przysyła jej paczki?
Dziewczyna wie, że nie wykradnie babce wszystkich tajemnic. Ale kiedy powoli zaczyna odkrywać przeszłość, odżywają wspomnienia, do których Rika nigdy nie odważyła się powrócić.
Czy dziedziczymy los po naszych przodkach? Czy prawdą jest to, co się rzeczywiście zdarzyło, czy to, co zapamiętaliśmy? Biała Rika to historia o splątaniu losów rodzin przez historię i o tym, jak sobie z tym radzi rodzina i każdy jej członek osobno. To także historia o tym, że losy ludzkie są proste tylko w teorii i w hasłach partii narodowych. W rzeczywistości los pisze swój scenariusz i płata nam figle.
Książka składa się w krótkich rozdziałów. Każdy z nich można przeczytać osobno, jednak warto czytać tę powieść w całości. Zachowana chronologia pozwala łatwo zorientować się w sytuacji. Pomimo trudnego tematu, książka napisana jest w przystępny sposób.
Wydawnictwo Znak udostępniło w darmowej wersji kilkanaście stron powieści.
Bura i szał – to mroczna i piękna historia szaleństwa, opowiedziana przez Aleksandrę Zielińską. Do przeczytania powieści zachęca Anna Skubisz-Szymanowska, dyrektor Miejskiej Biblioteki Publicznej w Radomiu.
Małą wioską na południu Polski wstrząsa burza, jakiej nie było od lat. W strugach deszczu idzie Bura, dziewczyna, o której wszyscy zapomnieli: niebezpieczna, chora i nadwrażliwa. Bura niesie ze sobą tajemnicę, cały czas żyje w lęku i niespodziewanie wraca do domu rodzinnego, by rozliczyć się z przeszłością… Bura wraca do domu, za Burą nadchodzi szał…
A czy uda się jej rozliczyć z przeszłością? Jak bardzo tajemnica wpłynęła na nią i otaczających ją ludzi dowiedzą się ci, którzy zdecydują się ją przeczytać.
Na zachętę dodam, że powieść Aleksandry Zielińskiej – Bura i szał – została nominowana do Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza.
Nagroda, której patronuje Rita Gombrowicz, przyznawana jest za debiut, rozumiany jako pierwsza albo druga książka autora napisana prozą artystyczną, w języku polskim. Jej wartość wynosi 40 000 zł. Mecenasem Nagrody jest Jarosław Krzyżanowski.
Laureat Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza zostanie wybrany i ogłoszony 10 września 2017 r.
W Miejskiej Bibliotece Publicznej będzie można uwolnić książki! A to za sprawą akcji bookcrossing. Będzie też niespodzianka dla miłośników czarnych krążków.
We wtorek, 13 czerwca 2 godz. 12-17, w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Radomiu (ul. Piłsudskiego 12) odbędzie się druga edycja Czytania na wolności – impreza z okazji Święta Wolnych Książek (Bookcrossingu).
Na dziedzińcu biblioteki zostaną ustawione stoły, na których wszyscy zainteresowani będą mogli wyłożyć książki, które chcą podarować, zamienić lub pokazać innym. Będzie także możliwość „uwolnienia” książek zaproponowanych przez bibliotekę. To wszystko po to, by przybliżyć radomianom idee Bookcrossingu.
W tym roku będzie możliwość wymiany płyt winylowych. Będzie to także okazja do rozmów o muzyce.
Na terenie zabytkowego ogrodu przed biblioteką odbędą się także spotkania z autorami radomskimi i ludźmi kultury.
Gośćmi biblioteki będą:
Grzegorz Bartos (godz. 12.00),
Robert Utkowski (godz. 12.30),
Sebastian Równy (godz. 13.00),
Ewa Podsiadły-Natorska (godz. 14.30),
Paweł Podlipniak (godz. 15.00),
Marcin Kepa (godz. 16.00),
Robert Stępniewski (godz. 16.30). Porozmawiamy o literaturze, czytaniu i… ulubionych książkach.
Podczas imprezy będzie można także zapoznać się i nabyć antologię „Powroty.Radom” wydaną przez radomską bibliotekę oraz oddać głos na projekty w Budżecie Obywatelskim 2018 (w godz. 14-16).
W przypadku niesprzyjającej pogody akcja odbędzie się w holu biblioteki.
Kapituła Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza wybrała pięcioro nominowanych do nagrody przyznawanej za debiut prozatorski. Laureata poznamy 10 września.
Kapituła w składzie: Ewa Graczyk, Jerzy Jarzębski (przewodniczący), Anna Kałuża, Zofia Król, Zbigniew Kruszyński, Józef Olejniczak, Justyna Sobolewska uznała, że nominacje do Nagrody otrzymają:
1. Anna Cieplak, Ma być czysto (Stowarzyszenie im. Stanisława Brzozowskiego/Wydawnictwo Krytyki Politycznej)
2. Salcia Hałas, Pieczeń dla Amfy (Muza)
3. Natalia Fiedorczuk-Cieślak, Jak pokochać centra handlowe (Wielka Litera)
4. Aleksander Wenglasz, Zdjęcie inaczej zabić (Fundacja na rzecz Kultury i Edukacji im. Tymoteusza Karpowicza)
5. Aleksandra Zielińska, Bura i szał (W.A.B.)
Jurorzy podkreślali różnorodność tematyczną i formalną wyróżnionych książek, a także fakt, że nominowane książki opublikowane zostały zarówno przez duże firmy wydawnicze, jak i małe wydawnictwa.
Nagrodę Literacką im. Witolda Gombrowicza ustanowił samorząd Radomia. Patronuje jej Rita Gombrowicz. Nagroda przyznawana jest za debiut, rozumiany jako pierwsza albo druga książka autora napisana prozą artystyczną, w języku polskim. Jej wartość wynosi 40 000 zł. Mecenasem nagrody jest Jarosław Krzyżanowski.
Laureata Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza poznamy 10 września 2017 r. Wybór zwycięzcy poprzedzi festiwal literacki „Opętani Literaturą” z udziałem m.in. Rity Gombrowicz, członków kapituły, nominowanych autorów, wydawców, pisarzy, aktorów i muzyków.
Pierwsza edycja nagrody odbyła się w 2016 roku. Do pierwszej Nagrody Gombrowicza zgłoszono 65 tytułów, w drugiej edycji – 90 propozycji. Wówczas kapituła wskazała dwoje laureatów: Macieja Hena za powieść „Solfatara” (W.A.B) oraz Weronikę Murek za zbiór opowiadań: „Uprawa roślin południowych metodą Miczurina” (Czarne).
Już za tydzień, 5 czerwca, poznamy nazwiska pięciorga prozaików nominowanych do Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza. Jest to jedyny konkurs literacki w takiej formule: kapituła nagradza autorów za pierwszą lub drugą książkę napisaną prozą artystyczną. Pierwszymi laureatami Nagrody zostali w ubiegłym roku Weronika Murek i Maciej Hen.
Formuła konkursu nawiązuje do biografii Gombrowicza, który w jej polskim oknagroda literackaresie wydał dwie książki, przy czym „Ferdydurke” była po części odpowiedzią pisarza na opinie o jego debiutanckim „Pamiętniku z okresu dojrzewania”. Organizatorzy Nagrody Gombrowicza postanowili dać szansę również tym, których debiut okazał się zbyt pospieszny lub chybiony. Do pierwszej edycji zgłoszono sześćdziesiąt pięć książek, w tym roku było ich już dziewięćdziesiąt.
Organizatorom – Prezydentowi Radomia oraz Muzeum Witolda Gombrowicza – udało się zaprosić do pracy w kapitule ważne postaci życia literackiego i naukowego. Zgłoszone do Nagrody Gombrowicza książki oceniają: Jerzy Jarzębski (Uniwersytet Jagielloński, przewodniczący kapituły), Ewa Graczyk (Uniwersytet Gdański), Anna Kałuża (Uniwersytet Śląski), Zofia Król (red. nacz. „dwutygodnik.com”), Zbigniew Kruszyński (pisarz i tłumacz), Zbigniew Olejniczak (Uniwersytet Śląski), Justyna Sobolewska („Polityka”).
Ogłoszeniu laureatów Nagrody w ubiegłym roku towarzyszył trzydniowy festiwal „OPĘTANI LITERATURĄ”. W tym roku festiwal trwał będzie dłużej, rozpocznie się 2 września: rozmową Jerzego Jarzębskiego z Klementyną Suchanow, autorką pierwszej kompletnej biografii Gombrowicza (książka ukaże się właśnie tego dnia w wydawnictwie „Czarne”). Pod koniec czerwca organizatorzy ogłoszą szczegółowy program wydarzeń festiwalowych. W planach między innymi: czytanie „Opętanych” Gombrowicza w wykonaniu Danuty Stenki, spotkanie z laureatami pierwszej edycji Nagrody, z wydawcami literatury ambitnej i nie tylko, przegląd filmowych adaptacji literackich, koncert sióstr Wrońskich – czyli zespołu „Ballady i romanse”, a także „Pablopavo i Ludziki”. Festiwal zakończy się 10 września Galą Nagrody, podczas której poznamy werdykt kapituły, a literackie piosenki Wojciecha Młynarskiego przypomni Piotr Machalica.
Patronat na Nagrodą objęła Rita Gombrowicz, która zapowiedziała swój udział w festiwalu. Druga edycja Nagrody ma też swojego Mecenasa – jest nim przedsiębiorca Jarosław Krzyżanowski.
